Apsines Gadarensis

Apsines Gadarensis (Graece Ἀψίνης ὁ Γαδαρεύς; floruit saeculo tertio) fuit rhetor Graecus. Natus est Gadaris, in oppido non ita magno Coelesyriae. Smyrnae studuit, Athenis docuit, tam nomen consequens ut Maximinus imperator eum ad consulatum erigeret. Aemulator erat Frontonis Emeseni, amicus Philostrati, scriptoris Vitarum Sophistarum, qui memoria valuisse dixit, diligentiam laudens.

Duae commentationes ab Apsine scriptae exstant:

1. Τέχνη ῥητορική ('Ars rhetorica') est rhetoricae enchiridion magnopere interpolatum, cuius pars magna a Rhetorica Longini et a locis Hermogenis affertur; opus primum e Graeco in Anglicum conversum anno 1997 prolatum est. Malcolm Heath arguit (1998) attributionem Apsinis mendosam esse.
2. Περὶ ἐσχηματισμένων προβλημάτων ('De propositionibus figuris sustentis'), opus minor.

Editiones

• 1849. Bakius, Iohannes. Apsinis et Longini Rhetorica. Oxonii: E Typographeo Academico.
• 1894. Spengel, Leonardus, et Casparus Hammer. Rhetores Graeci. 3 vol. Lipsiae: B. G. Teubner.
• 1997. Dilts, Mervin R., et George A. Kennedy, eds. Two Greek Rhetorical Treatises from the Roman Empire: Introduction, Text, and Translation of the Arts of Rhetoric Attributed to Anonymous Seguerianus and to Apsines of Gadara. Mnemosyne Supplement 168. Lugduni Batavorum: Brill. ISBN 90-04-10728-2.

Bibliographia

• Hammer, Casparus. 1876. De Apsine Rhetore. Formis J. Gotteswinteri et Moesslii Monacensium. Textus apud Internet Archive
• Heath, Malcolm. 1998. Apsines and Pseudo-Apsines. American Journal of Philology 119: 89–111.
• Volkmann, Richard. 1885. Die Rhetorik der Griechen und Römer in Systematischer Übersicht. Ed. 2a. Lipsiae: B. G. Teubner.

Nexus externi

• Yunis, Harvey. 1998. Recognitio libri Dilts et Kennedy 1997. Bryn Mawr Classical Review.