Aemilius Fischer
chemicus
Aemilius Fischer,[1] vulgo plenius Hermann Emil Fischer (natus in Flamersheim die 9 Octobris 1852 – mortuus Berolini die 15 Iulii 1919) fuit chemicus Germanicus qui chemiae organicae peritus. Anno 1875 phenylhydrazinam inventus est et anno 1892 socius Regiae Academiae Scientiarum Suecicae. Mitchell anno 1902 Nobelianum Chemiae Praemium accepit studii hydrati carbonii et puninae causa.
Aemilius FischerRes apud Vicidata repertae:
Nativitas: 9 Octobris 1852; Euskirchen
Obitus: 15 Iulii 1919; Berolinum
Patria: Imperium Germanicum
Obitus: 15 Iulii 1919; Berolinum
Patria: Imperium Germanicum
Familia
Coniunx: Agnes Gerlach
Memoria
Sepultura: Friedhof Wannsee, Lindenstraße
Inter discipulos eius fuit Casimirus Funk qui ab anno 1910 naturam vitaminorum excogitaverit.
Notae
recensere- ↑ "Gruss alle Bekannte Und chemische Verwandte Vom alten Giftmischer Aemilius Fischer": vide p. 109
Nexus externi
recensere|
|
Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Deutsche Biographie • Treccani • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия • |
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Aemilium Fischer spectant. |
- Opera ab hoc homine vel de eo scripta apud Bibliothecam Nationalem Germanicam (Theodisce)
- De Arminio Aemilio Fischer in pagina Nobeliano Chemiae Praemio dicata (Anglice)
 |
Haec stipula ad hominem scientificum spectat. Amplifica, si potes! |