Xenophilus (Antigoni amicus)
Antigoni amicus
Xenophilus (Graece Ξενόφιλος), qui saeculo IV a.C.n. exeunte floruit, Alexandri Macedonis et Antigoni Monophthalmi coaevus, fuit ab anno 331 a.C.n. vel paullo postea iussu Alexandri thesauro in Susis reperto praepositus. Anno 315 a.C.n. inter amicos a rege Antigono receptus est.
Fontes
recensere- Q. Curtius Rufus, Historiae 5.2.6 (cf. Arrianus, Anabasis Alexandri 3.16.9)
- Diodorus Siculus, Bibliotheca historica 19.17.3, 18.1, 48.6-7
- Chares Mytilenaeus, De rebus Alexandri Magni FGrHist 125 F 2 apud Athenaei Deipnosophistas 514e-f
- Amyntas, Mansiones Asiae FGrHist 122 F 6
Bibliographia
recensere- Helmut Berve, Das Alexanderreich auf prosopographischer Grundlage (Monaci: Beck, 1926) i.578, vol. 2 p. 282
- "Prosopography of Antigonos's Friends and Subordinates" in Richard A. Billows, Antigonos the One-Eyed and the Creation of the Hellenistic State (Berkeley: University of California Press, 1990) no. 119, p. 439
- C. Habicht, "Xenophilos (3)" in Paulys Real-Enzyklopädie der classischen Altertumswissenschaft edd. G. Wissowa et alii (Stuttgart, 1893-1972 ~ ~)
 |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |