Ulmus ismaelis
Todzia et Panero sp. nov.
Ulmus ismaelis est parva familiae Ulmacearum arbor florens, in Mexico meridiano nuperrime inventa, et solum in silvis ripariis per systema Mixteci Fluminis in Oaxaca septentrio-orientali endemica, ubi inter magnis saxis in vallibus calcareis crescere solet.
Descriptio
recensereArbori, quae plus quam 15 m alta raro attingit, est aurantiacus cortex exfolians. Folia sunt ovata et coriacea, minus quam 9.6 cm longa et 4.6 cm lata, apice acuta, pinnatinervata, in brevibus (2–5 mm) petiolis; color a viride sordido ad fuscum dilutum variat. Flores, apetali, ordinantur ut breves racemi in ramunculis foliis carentibus, in pedunculis minus quam 7 mm longis sparsim fasciculatis. Fructus sunt samarae minus quam 22 mm ad 13 mm latae, basi ad pedicellum minus quam 4 mm longum decrescens, et mensibus Iunio Iulioque exuuntur.[1]
Cultus
recensereArbor coli non putatur.
Pestes et morbi
recensereScientia caret.
Etymologia
recensereAppellatur planta ex Doctore Ioanne Ismael Calzada, botanista et conlectore, qui eam invenit.
Notae
recensere- ↑ C. A. Todzia et J. L. Panero (1998), "A new species of Ulmus (Ulmaceae) from southern Mexico and a synopsis of the species in Mexico." Brittonia 50(3):346.
 |