Thelema est. . . .

Recreatio abbatiae Thelematis a Rabelaeso descriptae (Carolus Lenormant).

Vide etiam paginam fere homonymam: Thelema (Crowley)

Vocabulum thelema est translitteratio nominis Graeci Koine θέλημα 'voluntas', ex verbo θέλω 'velle, cupere, in animo habere'.

Aetate Renascentiae, quidam persona, Thelemia appellata, voluntatem vel desiderium repraesentat in Hypnerotomachia Poliphili Francisci Columnae, monachi Dominicani. Poliphilo antagonistae sunt duo duces allegorici, Logistica (ratio) et Thelemia (voluntas, desiderium). Eligere coactus, confectionem suae voluntatis sexualis contra logicam eligit.[1] Opus Columnae Franciscum Rabelaesum, monachum Franciscanum magnopere movit, qui Thélème saeculo sexto decimo adhibuit, Francicam vocabuli formam, ut nomen abbatiae ficticiae in mythistoria satyrica Gargantua. Sola abbatiae regula Francogallice fuit fay çe que vouldras sive "Fac quod vis".[2]

Notae recensere

  1. David Salloway, Random Walks (McGill-Queen's Press, 1997, ISBN 0-7735-1679-4), 203.
  2. Rabelaesus (1534) cap. 52-58.

Bibliographia recensere