Syringa iniectionis
Syringa (ex Graeco σύριγξ) est vocabulum Latinum illatum inter annos 1375 et 1425 fere[1][2] pro antlia pugillari in usu communiter cum acu hypodermica et spissamento factu clystere. Generatim apparatum compositum est hyali, metali aut duri tubuli cum exitu angusto et affixus cum sive embolo sive vesicula cummis ut liquorem deducat eiectu, et vulnera mundet, liquorem in corpore inserat, ad compositum insendum sicut glutinum et unguentum. Etiam sine acu ad adminstrandum orale medicamentum liquorem et lac ad parvos natibus liberis et animalibus quoniam potium mensum subtiliter potest et facilior est medicam emicare in ore subiectu. Primae embolariae syringae adhibitae temporibus Romanis. Primo saeculo Aulus Cornelius Celsus eiis[3] medicamento ad afflictos tractandos in opera sua De Medicina uti refert.[4] Ammar ibn 'Ali al-Mawsili', chirurgus Aegyptus, creavit saeculo 9 syringicam speculo hyalo cavae tubo suctu ad amovendum cataractas ex oculis aegris, consuetudo quae in usu saltem mansit usque saeculum 13.
