Solutrium
cultura
Solutrium,[1] Francogallice Solutréen, est aevum sive potius cultura archaeologica aevi palaeolithici. Quae cultura a Gabriele de Mortillet anno 1872 primum descripta est e vestigiis anno 1866 ab Henrico Testot-Ferry et Adriano Arcelin in situ archaeologico Roche de Solutré communis Solutré-Pouilly repertis. Annis fere 22 000–17 000 a.p. floruisse censetur.
Unam legis e paginis de
aevis archaeologicis
disserentibus
- Oriens Medius: Periodus Iemdet Nasr, Periodus archaica dynastica Sumeria, Imperium Accadium, Dynastia Gutia, Tertia dynastia Ur, Regna Amorrea, Prima dynastia Babylonia, Cassitae, Hittitae, Imperium Assyrium
- Europa: Cultura ceramicae cordatae, Cultura Unetice, Cultura tumulorum, Cultura camporum urnarum, Cultura tumulorum Armoricae, Cultura Wessexiae, Cultura Hilversum, Cultura argarica, Cultura Las Cogotas, Cultura aetatis Aeneae finalis Atlanticae, Cultura Talaiotica, Cultura Cycladica, Cultura Minoa, Cultura Helladica, Cultura Mycenaea
Notae
recensere- ↑ Nomen Neolatinum in operibus praecipue Theodiscis usitatum. Fons: Hans Sachsse, Anthropologie der Technik: Ein Beitrag zur Stellung des Menschen in der Welt (Vieweg, 2013) p. 62 tab. IV (Paginae selectae apud Google Books)
Bibliographia
recensere- Gabriel de Mortillet, "Classification de l'âge de la pierre" in Matériaux pour l'histoire primitive et naturelle de l'homme (1872) pp. 464-465
 |
Haec stipula ad archaeologiam spectat. Amplifica, si potes! |