Solutrium,[1] Francogallice Solutréen, est aevum sive potius cultura archaeologica aevi palaeolithici. Quae cultura a Gabriele de Mortillet anno 1872 primum descripta est e vestigiis anno 1866 ab Henrico Testot-Ferry et Adriano Arcelin in situ archaeologico Roche de Solutré communis Solutré-Pouilly repertis. Annis fere 22 000–17 000 a.p. floruisse censetur.

Silex bifrons laureofolius (Museum Antiquitatum Nationalium ad fanum S. Germani in Laya)
Unam legis e paginis de
aevis archaeologicis
disserentibus

  1. Nomen Neolatinum in operibus praecipue Theodiscis usitatum. Fons: Hans Sachsse, Anthropologie der Technik: Ein Beitrag zur Stellung des Menschen in der Welt (Vieweg, 2013) p. 62 tab. IV (Paginae selectae apud Google Books)

Bibliographia

recensere
 
archaeologia

Haec stipula ad archaeologiam spectat. Amplifica, si potes!