Acheulium,[1] Francogallice Acheulien est aevum sive potius cultura archaeologica Hominis erecti aevi palaeolithici. Quae cultura a Gabriele de Mortillet anno 1872 primum descripta est e vestigiis in suburbio Saint-Acheul Samarobrivae repertis. Annis fere 1 700 000–300 000 a.p. floruisse censetur.

Silex bifrons ad Saint-Acheul Samarobrivae repertus (Collectus Felicis Régnault, Museum Tolosanum)
  1. Nomen Neolatinum in operibus praecipue Theodiscis usitatum. Fontes: Hans Sachsse, Anthropologie der Technik: Ein Beitrag zur Stellung des Menschen in der Welt (Vieweg, 2013) p. 62 tab. IV (Paginae selectae apud Google Books); p. 59 tab. 1

Nexus interni

Bibliographia

recensere
Unam legis e paginis de
aevis archaeologicis
disserentibus

 
archaeologia

Haec stipula ad archaeologiam spectat. Amplifica, si potes!