Seraphim Saroviensis

Seraphim Saroviensis (Russice Серафим Саровский), die 19 Iulii^[1] anni 1754 (vel 1759) in Curo natus et die 2 Ianuarii^[2] anni 1833 Saroviae mortuus, sanctus Ecclesiae Orthodoxae Russicae est. Nomen sancti saeculare Prochorus Isidori filius Mošnin erat. Pater eius Isidorus mercator fuit et mane mortuus est. Prochorus adulescens, cum aeger esset, Dei Genetricem vidit, quae eum curavit. Ab anno 1776 in Eremiterio Saroviensi vivebat, ubi anno 1786 vota monastica tulit. Anno 1793 hieromonachus factus est. Ab anno 1794 usque ad annum 1810 in silva prope eremiterium solus habitabat, et ab anno 1810 usque ad annum 1825 in eremiterio, sed in plena solitudine et silentio. Post annum 1825 omnes, qui videre eum vellent (nam erant praemulti), accipiebat et verbis O gaudium meum salutabat, non solum post Pascha, sed anno toto Christus resurrexit adiciens. Vita eius a Sergio hieromonacho anno 1837 composita est, sed post mutata a metropolite Philareto (Drozdov). Anno 1903 maximis cum sollemnitatibus canonizatus est. Verba multa sancti Seraphim saepe citantur, e.g. Si animum pacis adeptus eris, milia circum te salvabuntur^[3], et alia.