Gertrudis de Helfta

Gertrudis de Helfta, saepe et Gertrudis Magna, die 6 Ianuarii 1256 Islebiae nata et 17 Novembris 1301 vel 1302 ibidem mortua, fuit monacha Cisterciensis Germanica et scriptrix mystica Latina; sancta Ecclesiae Catholicae est, cuius memoria die 16 Septembris colitur.

Gertrudis de Helfta

Res apud Vicidata repertae:

Gertrudis de Helfta: imago

Nativitas: 6 Ianuarii 1256; Islebia
Obitus: 17 Novembris 1302, 17 Novembris 1301; Islebia
Patria: Germania

Memoria

sanctus (feriae die 16 Novembris, 17 Novembris)

Vita et opera

Quinque annos nata in Prioratum de Helfta Islebiae tradita erat, ubi et totam vitam manebat. Sanctae Mechtildis de Hackeborn discipula fuit. Anni 1281 visionem Christi habebat et opera theologa componere incepit. Duo libri Gertrudis notissima sunt Legatus divinae pietatis et Exercitia spiritualia. In libro tertio, Libro specialis Gratiae, experientiam sanctae Mechtildis narravit. De apoplexia cerebri mortua esse videtur.

Cultus

In ordine Cisterciensi ab anno 1606 colitur. Anno 1677 ab Innocentio IX in Martyrologium Romanum inscripta est.

Nexus externi

• Gertrudis Legatus divinae pietatis et Exercitia spiritualia. Ed. Solesmensium O. S. B. monachorum cura et opera (Ludovici Paquelin). Parisiis 1875 (Revelationes Gertrudianae ac Mechtildianae I)