Quintus Minucius C.f. Rufus

Quintus Minucius C.f. Rufus (natus saeculo 3 a.C.n., mortuus post annum 183 a.C.n.) fuit vir publicus Romanus.

Cursus honorum

Minucius anno 201 a.C.n. aedilis plebeius fuit, anno 200 praetor in Bruttio, anno 197 una cum Gaio Cornelio L.f. Cethego consulatum gessit. In Gallia Cisalpina pugnavit et Boiis et Liguribus victis ovationem accepit. Antiocho III rege Syriae anno 189 victo in orientem caput legationis missus est, ut hanc regionem in novam ordinem redigeret. Anno 183 legatus ad Gallos in Gallia Cisalpina missus est.

Titus Livius, Ab urbe condita, XXXI 4,6,12,13; XXXII 1,27–31, XXXIII 22,23.

Fridericus Münzer: Minucius 55). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band XV,2, Stuttgart 1932, Sp. 1963–1964.
Carolus-Ludovicus Elvers, "M. Rufus, Q. [I 13]" in Der Neue Pauly vol. 8 (Stutgardiae: Metzler, 2000. ISBN 3-476-01478-9) col. 240.

Antecessores: Titus Quinctius Flamininus et Sextus Aelius Q.f. Paetus Catus	Consul 197 a.C.n. cum Gaio Cornelio L.f. Cethego	Successores: Lucius Furius Sp.f. Purpureo et Marcus Claudius M.f. Marcellus