Quintus Fabius Maximus Aemilianus

Quintus Fabius Maximus Aemilianus (natus saeculo 2, mortuus circa annum 130 a.C.n.) vir publicus atque militaris Romanus erat.

Gens

Fabius ascitus est a gente patricia Fabiis, natu filius maximus Lucii Paulii Aemilius Macedonii et Papariae Masonis fraterque maior Publii Cornelii Scipionis Aemiliani Africani. Fabius Quintum Fabium Maximum Allobrogicum, consul anni 121 a.C.n. genuit.

Cursus honorum

Anno 168 a.C.n. puer patrem in pugnam Pydnae sequebatur et nuntium Victoriae Romam tulit. Anno 154 legatus Pergamum missus est, anno 149 praetor Siciliam administrabat. Anno 145 una cum Lucio Hostilio Mancino consul creatus in Hispania feliciter contra Viriathum ducem Lusitanorum certavit. Annis 134 - 132 a.C.n. fratris Scipionis legatus inter obsidionem Numantiae erat. Circa annum 130 a.C.n. ante fratrem mortuus est.

Bibliographia

• Fridericus Münzer: Fabius 110). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band VI,2, Stuttgart 1909, Sp. 1794–1796.
• Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 23] F. Maximus Aemilianus, Q." in Der Neue Pauly vol. 4 (Stutgardiae: Metzler, 1998. ISBN 3-476-01474-6) col. 370–371.

Notae

Antecessores: Gnaeus Cornelius Lentulus et Lucius Mummius Achaicus

Consul 145 a.C.n. cum Lucio Hostilio Mancino

Successores: Servius Sulpicius Galba et Lucius Aurelius Cotta