Pytheus (Graece Πύθεος), qui saeculo IV a.C.n. exeunte floruit, Antigoni Monophthalmi coaevus, fuit inter annos 323 et 301 a.C.n. huius regis seu miles seu sectator; de terris ab eo et ab Adrasto iuxta Sardibus possessis in "inscriptione Mnesimachi" legimus. Ex eadem inscriptione satis constat Pytheum et Sagarium (Lydos ut videtur) chiliarchas meruisse.

Bibliographia

recensere
  • "Prosopography of Antigonos's Friends and Subordinates" in Richard A. Billows, Antigonos the One-Eyed and the Creation of the Hellenistic State (Berkeley: University of California Press, 1990) no. 104, p. 431
  • W. H. Buckler, D. M. Robinson, Sardis VII: Greek and Latin Inscriptions, part 1: seasons 1910-1914 (Lugduni Batavorum, 1932) no. 1
  • W. H. Buckler, D. M. Robinson, "Greek Inscriptions from Sardis" in American Journal of Archaeology vol. 16 (1912) pp. 12-82, esp. pp. 38-39
  • P. Debord, Aspects sociaux et économiques de la vie réligieuse dans l'Anatolie gréco-romaine (Lugduni Batavorum, 1982) appendix 5, pp. 244-251
 
David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!


  De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.