Publius Licinius P.f. Crassus Dives

Publius Licinius P.f. Crassus Dives (natus circa annum 240 a.C.n., mortuus anno 183 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.

Gens

Filius eius Marcus Licinius Crassus Agelastus erat, qui anno 126 a.C.n. ad praeturam promotus est, nepos Publius Licinius Crassus, consul anni 97 a.C.n.

Crassus, qui propter rem ingentem familiarem primus e gente sua cognomen "Divitis" accipit, iam ante annum 216 a.C.n. pontifex fuit. Anno 212 aedilis curulis fuit. Eodem anno tertius e plebe pontifex maximus creatus est^[1]. Anno 210 magister equitum dictatoris Quinti Fulvii Flacci electus est, deinde una cum Lucio Veturio L.f. Philone censor erat. Anno 209 praetor peregrinus erat et anno 205 consul, collega Publii Cornelii Scipionis. Quod pontifex maximus Italiam relinquere non potuit, provinciam Bruttium accepit et hac in regione ad usque annum 203 mansit^[2]. Anno 183 mortuus est ad funere magno honoratus est^[3].

Fridericus Münzer: Licinius 69). In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band XIII,1, Stuttgart 1926, Sp. 331–333.
Petrus C. Nadig, "L. Crassus Dives, P. [I 18]" in Der Neue Pauly vol. 7 (Stutgardiae: Metzler, 1999. ISBN 3-476-01477-0) col. 164.

Antecessores: Quintus Caecilius L.f. Metellus et Lucius Veturius L.f. Philo	Consul 205 a.C.n. cum Publio Cornelio Scipione	Successores: Marcus Cornelius M.f. Cethegus et Publius Sempronius C.f. Tuditanus