Publius Licinius Crassus (consul 97 a.C.n.)
Publius Licinius Crassus (natus circa annum 135 a.C.n., mortuus anno 87 a.C.n.) fuit vir publicus rei publicae Romanae.
Gens recensere
Pater eius Marcus Licinius Crassus Agelastus erat, qui anno 126 a.C.n. ad praeturam promotus est, avus Publius Licinius P.f. Crassus Dives, qui anno 205 a.C.n. summum magistratum tenuit. Habui tres filios, quorum secundus Marcus Licinius Crassus ille triumvir famosus erat. Filius maximus Publius (116 - 90 a.C.n.)
Cursus honorum recensere
Crassus anno 103 a.C.n. auctor legis fuit, qua sumptus cenarum definiretur[1]. Anno 102 a.C.n. aedilis erat, anno 97 a.C.n. una cum Gnaeo Cornelio Lentulo consul fuit, deinde proconsul ad annum 93 a.C.n. proconsul Hispaniam Ulteriorem administravit. De Lusitanis triumphavit. Legatus consulis Lucii Iulii Caesaris consulis anno 90 a.C.n. inter Bellum Sociale victus est, anno 89 a.C.n. una cum Lucio Iulio Caesare censor fuit, ut socios in civitatem Romanam acciperet[2]. Inimicus Gaii Marii anno 87 a.C.n., cum hic Romam expugnaret et filius maximus Crassi necaretur, mortem sibi conscivit[3].
Bibliographia recensere
- "Publius Licinius Crassus (consul 97 a.C.n.)" in Der Neue Pauly vol. 7 (Stutgardiae: Metzler, 1999. ISBN 3-476-01477-0) col. [I 15] L. Crassus, P.–Carolus-Ludovicus Elvers.
Notae recensere
- ↑ Aulus Gellius, Noctes Atticae II 24,7; Ambrosius Theodosius Macrobius, Saturae III 17,9
- ↑ Marcus Tullius Cicero, pro Archia poeta 11
- ↑ Titus Livius, Periochae LXXX; Marcus Tullius Cicero, pro Sestio 68. Appianus BC I,332 qui scripsit Crassum filium necasse ipsum ne ab hostibus caperetur.
| Antecessores: Quintus Caecilius Metellus Nepos Titus Didius |
Consul 97 a.C.n. cum Gnaeo Cornelio Lentulo |
Successores: Gaius Cassius Longinus et Gnaeus Domitius Ahenobarbus |
 |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |