Pravda (Russice abecedario Cyrillico Правда, quod ad verbum veritatem significat) est Russicum paginarum latarum diarium, olim diarium publicum Factionis Communisticae Unionis Sovieticae, cum unum ex diariis maximi momenti in patria esset, editionem quotidianam undecim millionum exemplarium habens.[1] Quae ephemeris die 5 Maii 1912, ante res novas Februarias in Imperio Russico, divulgari coeperat, quamquam peregre mense Ianuario 1911 iam exstabat.[2][3] Post res novas Octobres anni 1917, unum ex diariis auctoritate gravissimis in Unione Sovietica factum est. Opus Primi Consilii Factionis Communisticae Unionis Sovieticae erat ab anno 1912 ad annum 1991.[4] Editor principalis nunc est Boris Komockij.

Impressa Pravda editio hodie est opus Factionis Communisticae Foederationis Russicae, sed Pravda.ru, situs interretialis opus collegii privati, editiones internationales divulgat, Anglice, Francogallice, Russice, Lusitane conscriptas.

Historia recensere

 
Miles exemplar Pravda manibus anno 1941 tenet.

Prima editio Petropoli die 5 Maii 1912 divulgata est.[5] Editor verus erat Venceslaus Molotov, qui numquam in munere isto coram publico processit, ut labor censurae difficilior redderetur. Pro eo nominati sunt falsi editores quadraginta, qui continuo tres menses in custodiam mittebantur. Dissimulandi causa etiam titulus pluries mutatus est (Veritas operariorum, Veritas septentrionis, Via veritatis, Laboris veritas).

Iosephus Stalin ex anno 1913 usque exsilium in Turuchansk subeundum brevi tempore maximus diarii moderator fuit, et iterum anno 1917 eo mundere fungebatur (una cum Leone Kamenev). Acta diurna post res novas Februarias in manibus alae bolsevicianae factionis socialdemocraticae? erant. Inde ab anno 1918 Moscuae sedem eorum esse constat.

Erat in votis ut Pravda substitueret periodicum septimanale Zvezda ("Звезда", i.e. Stella), qui ex die 29 Decembris 1910 Petropoli legaliter exstabat. Operariis auxilium dantes (e.g. in pecuniis ad salutem communem colligendis) moderatores aliquo modo bonum fundamentum pro Pravda ponebant. Insuper operarii ipsi in foliis scriberent, [6] Quod a multis operariis et factum est. Tempore Primi belli pancosmici gubernium Germanicum folium pecuniarie auxiliabatur post armistitium.[7]

Exercitus Germanus Secundo bello mundano Unionem Sovieticam occupans etiam acta diurna Pravda edidit, in versione simili quoad exteriora, sed in interioribus videlicet cum argumentis valde dissimilibus. Ibi Russi improbe invitabantur, ut cooperationes cum insessoribus peregrinis inirent.

Cum maxime floreret, quotidie decem miliones speciminum fabricabantur.[8] Post finem Unionis Sovietica editio continuata in extremo stabat et reapse, anno 1996 versio traditionalis abolita est. Venerunt nova genera sub nomine vetere[9] quae est nostris diebus leguntur. Cum anno 1992 commissio centralis non iam pecuniam editoriam solveret, diurnarii ipsam societatem fundaverunt.

Die 10 Februarii 2006, domus redactoria flammis consumpta est, ubi tunc varia folia sedem suam habebant.[10] Et nunc Pravda et folium hebdomadarium Pravdae Russiae quoad visionem mundi cum communistis assentuntur.

Bibliographia recensere

  • Brooks, Jeffrey. 2001. Thank You, Comrade Stalin!: Soviet Public Culture from Revolution to Cold War. Princeton University Press.
  • Cookson, Matthew. 2003. "The spark that lit a revolution." Socialist Worker, 11 Octobris 2003, 7.
  • Hagen, Manfred. 2002. Die russische Freiheit: Wege in ein paradoxes Thema. Stutgardiae: Steiner. ISBN 3-515-07902-5.
  • Merrill, John C., et Harold A. Fisher. 1980. The world's great dailies: profiles of fifty newspapers.
  • Pöppel, Ludmila. 2007. "The rhetoric of Pravda editorials: A diachronic study of a political genre." Stockholm University. PDF.

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Periodicum Veritatis spectant.

Notae recensere

  1. Specter, Michael (31 Iulii 1996). "Russia's Purveyor of 'Truth', Pravda, Dies After 84 Years" .
  2. V. I. Lenin, Collected Works (Moscuae: Progress Publishers), 17: 45.
  3. Vladimirus Lenin ipse in exsilio editionem incitaverat; Leo Trotzki periodicum eiusdem nominis Vindobonae anno 1908 condiderat.
  4. John C. Merrill et Harold A. Fisher, The world's great dailies: profiles of fifty newspapers (1980): 242–49.
  5. Manfred Hagen, Die russische Freiheit: Wege in ein paradoxes Thema (Stuttgardiae: Steiner, 2002), ISBN 3-515-07902-5, 132.
  6. Autorenkollektiv Hörwerk: Sprachrohr der Bolschewiki. In: Deutschlandfunk. 5.5.2007
  7. Georg Schild: Between Ideology and Realpolitik. Woodrow Wilson and the Russian Revolution 1917–1921. Greenwood Press, Westport 1995, S. 45.
  8. Auf Redaktionsbesuch bei der «Pravda», Echo der Zeit, 6.11.2017
  9. "Der Streit um die wahre Wahrheit", 29.9.1997
  10. "Großbrand vernichtet einstiges Prawda-Gebäude", apud Russland-Aktuell, 13 Fabruarii 2006.