Os iusti (Bruckner)

Os Iusti
Monasterium Sancti Floriani
Compositor	Antonius Bruckner
Catalogus	WAB 30
Forma	Graduale
Lingua	Latine
Compositum	Vindobonae, 18 Iulii 1879
Motus	Modus Lydicus
Vocalis	chorus SSAATTBB
Instrumentalia	Organum (versus Inveni David)

Os Justi (WAB 30) est motetus ab Antonio Bruckner anno 1879 compositum, in quo conficiendo cantu Gregoriano ex Communi Doctorum sumpto more gradualis,^[1] per introitum autem^[2] alteroque graduali^[3] Communi Confessoris non Pontificis utitur.

Quomodo carmen sit confectum

Bruckner hoc carmen graduale die 18 Iulii 1879 confectum amico Ignatio Traumihler, magistro musico monasterii Sancti Floriani dicavit.^[4] Ille, cum carmen inspexisset, mirari fertur num integrus sit eius versuum numerus. Itaque Bruckner die 28 Iulii 1879 etiam versum Inveni David cantui addidisse atque alleluiae partem duplicavisse dicitur.^[5]

Primum est editum ad aurium dilectamentum die 28 Augusti 1879, Traumihler praecipiente, Bruckner quidem organum modulante.

Anno deinde 1886 a Theodoro Raettig Vindobonae una cum carminibus Locus iste, Christus factus est, atque Virga Iesse editum est. Tamen videntur haec editioni partes posteriores haud additae sed potius separatum ut carmen editae esse: Inveni David, WAB 20.^?

Codices manu scripti nunc in Bibliotheca Nationali Austriaca^[6] exhibentur.

Versus

Huius carminis verba sumpta sunt e psalmo 37 vel 36 secundum ordinem Vulgatae. His accidit versus infra additus psalmi 89.

Os iusti meditabitur sapientiam:

et lingua eius loquetur iudicium.

Lex Dei eius in corde ipsius:

et non supplantabuntur gressus eius.

Alleluia.

Inveni David servum meum,

oleo sancto meo unxi eum.

Alleluia.

Notae

↑ Commune Doctorum.
↑ Commune Confessoris non Pontificis (I).
↑ Commune Confessoris non Pontificis (II).
↑ van Zwol, 2012, pp. 706-707
↑ van Zwol, 2012, pp. 237–238.
↑ Harten, 1996, pp. 221 & 326.

Fontes

Max Auer, Anton Bruckner als Kirchenmusiker, G. Bosse, Ratisbonae, 1927
Anton Bruckner – Sämtliche Werke, Band XXI: Kleine Kirchenmusikwerke, Musikwissenschaftlicher Verlag der Internationalen Bruckner-Gesellschaft, Hans Bauernfeind and Leopold Nowak (Editor), Vindobonae, 1984/2001
Uwe Harten, Anton Bruckner. Ein Handbuch, Residenz Verlag, Salisburgi, 1996
Cornelis van Zwol, Anton Bruckner 1824–1896 – Leven en werken, uitg. Thoth, in Bussum, Batavia, 2012

[1] Commune Doctorum.

[2] Commune Confessoris non Pontificis (I).

[3] Commune Confessoris non Pontificis (II).

[van_Zwol-4] van Zwol, 2012, pp. 706-707

[van_Zwol2-5] van Zwol, 2012, pp. 237–238.

[6] Harten, 1996, pp. 221 & 326.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]