Beriberi

Beriberi^[1] est morbus, effectus inopiae vitamini B1 (thyamini). Importat musculorum debilitatem, stomachi intestinorumque difficultates, arduam respirationem.

Nomen

Obscura est nominis beriberi origo, de qua plures exstant coniecturæ. Qui nominis originem apud Cingalenses^? (Sri Lanka) defendunt, dicunt esse duplicem eiusdem verbi repetitionem: "debilis, debilis" vel "nequeo, nequeo". Alii dicunt esse verbum Arabicum "bhur-bhari", quod idem est atque "asthma nautica".

Historia

Anno 1630, Iacobus Bonitus, medicus Batavus, dum laborabat in insula Iava, invenit morbum, de quo agitur. In prima descriptione morbi beriberi nota, aiebat: "Afflictio nimis debilitans, quæ aggreditur homines, vocatur ab incolis beriberi".

Christianus Eijkman, medicus Batavus, primus demonstravit inops alimenti esse causam beriberi. Opus eius et amici sui Adolphi Vorderman anno 1897 vitamina patefecit (quae Casimirus Funk anno 1912 primus nominavit). Christianus Eijkman, non cum Vorderman sed una cum Friderico Hopkins anno 1929 præmio Nobeliano laureatus est.

Vitamina B1 (tiamina), quam patefecerunt, magni momenti est ad cerebrum agendum, ad relaxandum nervorum systema et ad firmandum cordis musculum.

Signa

Consideranda sunt signa alterutrius beriberi generis:

Beriberi cardiacum

Accelerat respirationem post corporis exercitationes
Accelerat cor
Intercludit animam noctu
Tumescit crura

Beriberi nervorum

Debilitat muscula
Minuit pedum manuumque sensum
Affert dolorem
Impedit sermonem
Vomitionem excitat
Mentem confundit
Movet invitos oculos
Capit membra

Notae

↑ "E51.1 Morbus beriberi ... Beriberi oedematosus; Beriberi siccus": MKB-10

Bibliographia

De primis inquisitionibus

W. Leonard Braddon, The Cause and Prevention of Beri-Beri. Londinii, 1907
W. Leonard Braddon, The Discovery of the Cause of Beri-Beri. Singapurae: Riberio & Co. [1911] Textus apud Wellcome Collection
W. Leonard Braddon, E. A. Cooper, "The influence of the total fuel-value of a dietary upon the quantity of vitamine required to prevent beri-beri (preliminary communication)" in British Medical Journal (20 Iunii 1914)
E. A. Cooper, Casimirus Funk, "Experiments on the causation of beri-beri: preliminary communication" in The Lancet (4 Novembris 1911) pp. 1266-1267
Christian Eijkman in Geneeskundig tijdschrift voor Nederlandsch-Indië vol. 36 (1896)
Christian Eijkman in Virchow's Archiv vol. 148 (1897)
Casimirus Funk, "The etiology of the deficiency diseases: beri-beri, polyneuritis in birds, epidemic deopsy, scurvy, experimental scurvy in animals, infantile scurvy, ship beri-beri, pellagra" in Journal of State Medicine vol. 20 (1912) pp. 341–368
Hugo Schaumann, Die Ätiologie der Beriberi unter Berücksichtigung des gesamten Phosphorstoffwechsels. (Archiv für Schiffs- und Tropenhygiene vol. 14 suppl. 8. vol. 18 suppl. 6.) Hamburgi: Barth, 1910-1914
Richard P. Strong, Bowman C. Crowell, "The Etiology of Beri-Beri" in Journal of State Medicine vol. 21 (1913) pp. 129-150 JSTOR

Nexus interni

Nexus externi

[1] "E51.1 Morbus beriberi ... Beriberi oedematosus; Beriberi siccus": MKB-10

[1]