Linguae Panslavicae[1] sunt linguae artificiosae a posteriori creatae, quarum inventores lexicis et grammatica linguarum Slavicarum usi sunt et ad communicationem inter gentes Slavicas inventa sua destinaverunt. Post linguam Slavicam ecclesiasticam, quam Ecclesia Orthodoxa in multis terris Slavicis usque adhuc colit, has linguas huius generis novimus:

Vsevolod Češichin

Inter linguis ficticiis Lydnevica lingua Slavica est et Venedica Romana cum substrato Slavico.

  1. De nomine adiectivo "Panslavicus -a -um" vide: "Wšeslowenský: panslavicus" (Joseph Jungmann, Slownik c̆esko-nĕmecký, vol. V, Pragae 1839); "sacerdotum agitationi panslavicae adherentium" (Decretum Sacrae Congregationis anni 1904).
  2. Josef Konečný, Mluvnička slovanského esperanta Slavina, Pragae 1912.
  3. Češichin omnibus familiis linguarum linguas artificiosas cum vocabulis nationalibus et grammatica Esperantica proponebat; has linguas cum praefixo nepo- nuncupabat.

De linguis Panslavicis

recensere
  • Anna-Maria Meyer, Wiederbelebung einer Utopie: Probleme und Perspektiven slavischer Plansprachen im Zeitalter des Internets, Bambergae 2014. (Germanice)
  • Дуличенко А.Д. Из истории интерлингвистической мысли в России // Проблемы интерлингвистики. М., 1976. (cf. supplementum) (Russice)