Lingua Slavica orientalis antiqua
| Lingua Slavica orientalis antiqua Рѹсьскꙑи ꙗꙁꙑкъ
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | Linguae Indoeuropaeae
Lingua Slavica Orientalis antiqua | |
| Locutores: | ||
| Sigla: | 1 , 2 , 3 orv | |
| Status publicus | ||
| Officialis | ||
| Privata | ||
| Litterae: | ||
| Scriptura: | Cyrillica | |
| Procuratio: | — | |
Lingua Slavica orientalis antiqua vel lingua Russica antiqua est lingua Slavica mediaevalis (ipsorum lingua рѹсьскꙑи ꙗꙁꙑкъ, Angl. Old East Slavic, Old Russian, Russ. Древнерусский язык), quae in Europa orientali a saeculo septimo usque ad saeculum decimium quartum sive decimum septimum usitata fuit. Origo est communis linguae Russicae, linguae Ucrainiicae et linguae Ruthenicae Albae. Scriptura Cyrillica utebatur.
FontesRecensere
- Соболевский А. И. Очерки из истории русского языка. Киев, 1884. (Russice)
- Елизаровский И. А. Русский язык XI—XVII веков. Архангельск, 1935. 108 с. (Russice)
- Срезневский И. И. Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам, т. I—III, СПб., 1890—1912; pdf: vol. 1, vol. 2, vol. 3. (Russice)
- Шахматов А. А. Очерк древнейшего периода истории русского языка. Пг., 1915. (Russice)
- Kiparsky V. Russische historische Grammatik. Bd. 1-3, Heidelberg, 1963—1975. (Theodisce)
- Issatschenko A. Geschichte der russischen Sprache. Bd. 1, Heidelberg, 1980. (Theodisce)