Henricus Grégoire
Henricus Grégoire, qui dicitur etiam abbas Grégoire (natus in Vého prope Lunae Villam in praefectura Murta et Mosella die 4 Decembris 1750 - Lutetiae obiit die 20 Maii 1831) fuit presbyter Catholicus et postea illustris vir publicus inter Rerum Francicarum eversionem ac episcopus novae Ecclesia Constitutionalis (Francogallice évêque constitutionnel).
Origo et cursus honorum
recensereSutoris filius in Collegio iesuitarum Nanceii eruditus et anno 1782 presbyter ordinatus est. Ex anno insequenti usque res novas parochi munere Emberménil fungebatur. Anno 1789 clerus Districtus Nanceiensis eum in conventum classium generalium miserunt. Homo politicus radicalis privilegia tam nobilium quam clericorum impugnare in animo habuit: tunc vulgo appellabatur Abbé Grégoire. In parlamento mox reformationi secundum notiones Gallicanismi et Iansenismi annuit. Inter primos fuit, qui sponte sua classem tertiam petivit. Cum die 14 Iulio 1789 Angulus muri caperetur, se ductorem curialium fecit et omnes nationis inimicos offendi iussit.
Episcopus secundum constitutionem factus
recensere
Tamquam vir publicus ecclesiasticus constitutionem clericorum civilem argumentis levavit, quae revera anno 1790 ab hominibus politicis accepta est. Dioecesibus ecclesiae constitutionalis, quae dicebatur, fines strictissime secundum praefecturas modo creatas dati sunt. Grégoire ipse duabus in praefecturis electus sibi sedem ad Lidericum et Carum prehendit. Titulus vetustum episcopi Blesensis sibi sumpsit et iusiurandum ad constitutionem civilem dedit papa Paulo VI invito. Ita schisma in Francogallia evocatum est qua re Romae fideles persecutionem acerrimam perpessi sunt. Grégoire episcopus ecclesiastici ordinis veteris concussionem provocavit gubernio revolutionario gaudente atque superexultante. Grégoire insuper in conciliis nationalibus Francogallicis annis 1797 et 1801 celebratis partes sat pensas egit.
Postulationes
recensereAbbé Grégoire in parlamento Chartam hominis ac civis iurum augendam esse censuit declaratione qua rerum novarum adeptiones omnibus populis in orbe terrarum darent. Quod in natura civitatum omnium fundatum esse creditum est.[1]
Grégoire annis inter 1792 et 1794, quibus Conventui nationali interfuit, et monarchiam aboliri et regem condamnari flagitavit. Istis inceptis totum mundum sanari atque coalescere ei persuasum erat.[2] Postea autem declaravit se decapitationem regis recusavisse.[3] Servos coloniarum Francicarum liberandos esse statuit. Iudaeis omnia iura danda esse dixit sub condicione assimulationis linguisticae culturalisque.
Dialectos autem linguae Francicae eradicare voluit, ut novae ideae politicae in campestribus regionibus melius ac citius implantarentur.[4] Quod, ut perpetrari posset, explorationes multas exigebat. Itaque idiomata Francici et ipsa lingua Occitana infamiam et zamiam habuerunt.
Robespierre tyranno necato
recensereCursum honorum politicum post annum 1794 porro retinere fas erat. Anno 1795 directorium eum consiliarium habuit neque Academia Inscriptionum et Litterarum Humaniorum Henricum Grégoire vitavit.[5] Anno 1799 in conventu legum ferendarum membrum fuit et ex anno 1801 senator creatus est. Napoleonis politicam ecclesiasticam ad papam reconcilandum criticans die 8 Octobris 1801 episcopatum deposuit. Quamquam imperium novum Francicum minoris aestimavit baro et comes Legionis honoris proclamatus est.
Grégoire exsul
recensereNihilominus exsilium in Anglia et Germania petivit, unde anno 1814 in patriam revertit. Tempore restaurationis se iterum rerum novarum cupidum gerebat. Ab Instituto Francico expulsus se domum contulit. Consilia eius tamen iterum atque iterum grate audiebantur. Haitiae praeses Ioannes Petrus Boyer ei episcopatum in America offerebat, quem honorem Henricus aetate nimis provectus, blanditia tanta tamen motus, implere non iam potuit.[6]
In vitae fine inopia deperditus libros suos vendere coactus est. Ossa eius anno 1989 in Pantheon Parisiense translata sunt.
Lege etiam
recensere- Rita Hermon-Belot, L'Abbé Grégoire, la Politique et la Vérité, anno 2000.
Bibliographia
recensere- Henri Grégoire: Geschichte des Theophilanthropismus von seinem Ursprunge bis zu seiner Erlöschung. Aus dem Französischen, Hanovrae 1806. (Hic in interreti
- Henri Grégoire: De la Traité et de l'esclavage des noirs et des blancs. Ergon, Lutetiae 1815
- Henri Grégoire: Mémoires. Lutetiae 1837.
- Alyssa Goldstein Sepinwall: The Abbé Grégoire and the French Revolution: The Making of Modern Universalism, University of California Press, Berkeley 2005. ISBN 978-0-520-24180-0.
- Rita Hermont-Belot: L'abbé Grégoire, la politique et la vérité, Seuil, Lutetiae 2002. ISBN 2020374927.
- Ruth F. Necheles: The Abbé Grégoire, 1787–1831: The Odyssey of an Egalitarian, Greenwood, Westport, Conn. 1971. ISBN 0-8371-3312-2.
- Christine Tauber: Bilderstürme der Französischen Revolution. Die Vandalismus-Berichte des Abbé Grégoire.Friburgi Brisgoviae: Rombach 2009. ISBN 978-3-7930-9591-0
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Henricum Grégoire spectant. |
Notae
recensere- ↑ Günter Decker: Das Selbstbestimmungsrecht der Nationen, Göttingen 1955, p. 79
- ↑ Manfred Geyer: Aufklärung. Das europäische Projekt. Reinbek b. Hamburg 2012. p. 335
- ↑ Alyssa Goldstein Sepinwall: The Abbé Grégoire and the French Revolution: The Making of Modern Universalism, University of California Press, Berkeley 2005. ISBN 978-0-520-24180-0, p. 125 ss.
- ↑ Eduard Studer: "Franz Josef Stalder. Zur Frühgeschichte volkskundlicher und dialektvergleichender Interessen." In: Archiv für Volkskunde 50/1954, p. 125–227, concrete p. 203–207.
- ↑ https://web.archive.org/web/20220119185656/https://www.aibl.fr/membres/academiciens-depuis-1663/?lang=fr#G%7C
- ↑ Alyssa Goldstein Sepinwall: "Grégoire et Haïti: un héritage compliqué". In: Outre-Mers. Revue d'histoire (2000), p. 107–128, concrete p. 116