Critica rationis practicae
Critica rationis practicae (Theodisce Kritik der praktischen Vernunft) est philosophicum Immanuel Kantii opus quod philosophiam moralem sive ethicam deontologicam tractat, Rigae anno 1788 prolatm. Theoria sua respectus dignitatis personae, quae non medium sed fines esse putat, secundum "categoriam imperativam" a priori percipitur postulat.[1] Et autonomiam voluntatis sub legem moralis posse cogitat.
Forma operisRecensere
- Pars I: Doctrina elementaria de ratione purae ac praticae
- Liber I, Analysis rationis praticae
ubi maxium volunatis tractatur
- Liber II, Dialectica rationis purae ac praticae
ubi immortalitas animae et existentia Dei postulatur.
- Pars II: Methodologia de rationie purae ac praticae
- Conculsio
NotaeRecensere
- ↑ Pars I, Liber 1.
Nexus interni
Nexus externiRecensere
- Testus originalis (Theodisce)
- Versio Latina Frederici Gottlob Born