Aufidus
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Ofanto | ||||
| ||||
| Pons Romanus ad Aufidum, in Canusio Apuliae | ||||
| Nomina | ||||
| Nomina Latina | Aufidus (-i, m.) | |||
| Nomina Vulgaria | Ofanto | |||
| Geographia physica | ||||
| Longitudo | 170 km | |||
| Altitudo principii | 715 m | |||
| Moles decussis | 14.30 m³/s | |||
| Area ex qua aqua afflui | 2.780 km2 | |||
| Principium | Turrella Langobardorum | |||
| Ostium | Mare Hadriaticum | |||
| Tributarii | Ausentum et altera | |||
| Geographia politica | ||||
| Terrae |  Italia
| |||
| Regiones |  Apulia, Campania, Lucania
| |||
| Provinciae | Provincia Abellinensis, Provincia Potentina, Provincia Fodiana, Provincia Barolensis- -Andriensis- -Tranensis | |||
| Urbes principes | Canusium et altera | |||
| Tabula geographica | ||||
| ||||
| Postscripta | Flumina Italiae | |||
Aufidus[1][2][3] (-i, m.) (alia nomina:[3] Aufantum, Aufens, Aufentum, flumen Cannam) (Italiane Ofanto) est fluvius Italicus, qui per Lucaniam, Apuliam, Campaniamque regiones 170 chiliometra patet.
HistoriaRecensere
Quintus Horatius Flaccus in Carmininubus suis scripsit: Sic tauriformis volvitur Aufidus, qui regna Dauni praefluit Apuli, cum saevit horrendamque cultis diluviem meditatur agris, ut barbarorum Claudius agmina ferrata vasto diruit impetu. (IV, XIV); etiam in Exegi monumentum aere perennius: Dicar, qua violens obstrepit Aufidus.
Cannae, apud Aufidum fluvium praeclara ob homonymam proelium, (Proelium Cannense).
Fluvii tributariiRecensere
Hydrographia dextera pars:
- Fiumicello,
- Ficocchia,
- Fiumara di Atella,
- Olivento,
- Locone.
Hydrographia sinistra pars:
- Cortino vel Isca,
- Sarda,
- Orata,
- Osento,
- Marana Capacciotti.
Nexus interni
Nexus externusRecensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Aufidum spectant. |
NotaeRecensere
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
- ↑ Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).
- ↑ 3.0 3.1 G. Colella, Per la toponomastica pugliese in Rinascenza salentina
|
Haec stipula ad flumen spectat. Amplifica, si potes! |