Apopis

Apŏpis, sive minus accurate Apōphis, Aegyptie ˁɜpp, ex origine fortasse /ʕaʀˈpʰaːpʰ/, serius /ʕaˈpʰoːpʰ/. est deus, vel potius daemon, in religione Aegyptia. Apopis est symbolus qualitatis ỉzf.t, id est conturbationis, falsitatis, iniuriae, ingens serpens qui cotidie solem edere petit.

Apopis a deo Athom debellatus.

Apophis
Nomen Aegyptium
Hieroglyphica
Translitteratio	ˁɜpp

In scriptis Religiosis

Secundum Cosmogoniam Latopolitanam, Apopis ortus est ex nerva umbilicari Solis, modo nati:

ỉs ɜ tr.n=s npɜ sɜ=s ỉry.n=s m-ẖnw mw ḫp<r=f> n ḥf n mḥ-ˁ.w 120 ḏd.tw n=f ˁpp

– Cosmogonia Latopolitana, v. 206

Tum quidem (Neith) sustulit nervam umbilicarem filii sui quem fecerat in aqua, et (nerva) facta est serpens cubitorum 120, dictus Apopis.

Itaque haud mirum est si aliter Aegyptii Apopin fratrem Solis fecerint, ut nobis per Plutarchum tradit Eudoxus:

ἄλλος δὲ λόγος ἐστὶν Αἰγυπτίων, ὡς Ἄποπις Ἡλίου ὢν ἀδελφὸς ἐπολέμει τῷ Διί, τὸν δ’ Ὄσιριν ὁ Ζεὺς συμμαχήσαντα καὶ συγκαταστρεψάμενον αὐτῷ τὸν πολέμιον παῖδα θέμενος Διόνυσον προσηγόρευσε.

– Plutarchi, De Iside et Osiride 365d

Alia autem narratio est Aegyptiorum, secundum quam Apopis, qui est Solis frater, bellum gessit in Iovem, Osirin autem Iuppiter simul pugnantem et simul subvertentem secum hostem, filium adoptatum Bacchum appellavit.

In litteris aliis

Fieri potest ut Apopis speciem serpentis veri aemuletur, nam in Papyro Musei Brooklynensis 47.218.48/.85, quae Tractatus Aegyptius Ophiologiae nuncupatur, hanc descriptionem invenimus:

[Ỉr] ḥf ˁɜ n ˁpp: wnn=f dšr.t r ḏr=f, ẖ.t=f ḥḏ, ỉw ḥw.w 4.t m rɜ=f; pzḥw=f z, mt=f ḥr-ˁ(.wy)

– Tractatus de Ophiologia, 1.16 §15

Quod ad Serpentem Magnum Apopis pertinet: est ruber totus, venter eius candidus, sunt quattuor dentes in ore eius. Si mordat virum, pereat ille statim.

In imaginibus autem Apopis ille solet albo flavove colore depingi, cum notis atris.

Nexus interni

• 99942 Apophis

Sancti

Haec stipula ad religionem spectat. Amplifica, si potes!