Alphabetum Hebraicum

Alphabetum Hebraicum (אָלֶף־בֵּית עִבְרִי alefbet ʿIvri)^[1] est alphabetum quod ad linguam Hebraicam scribendam adhibetur, cum aliis linguis Iudaicis, insignissime lingua Iudaeo-Germanica, lingua Iudaeo-Hispanica, et linguae Iudaeo-Arabicae. Duae scripti formae in usu fuerunt; primum scriptum Hebraicum vetus, scriptum Palaeohebraicum appellatur, quod magna ex parte in scripto Samaritano conservatum est, quamquam mutatum, cum hodierna alphabeti Hebraici forma, quadrata appellata, est stilizata scripti Aramaici forma, a sapientibus Israelis scriptum Assyrium appellabatur, quia id ex Assyria ortum esse habebatur.^[2] Sunt varia litterarum repraesentandarum stili vel modi (in orthographia hodierna, fontes). Est etiam scriptum Hebraicum cursivum, quod loco et tempore variavit.

Stela Iudaica prope excavationem archaeologicam moeniorum mediaevalium Serdicae.

Alphabetum Hebraicum in viginti duabus litteris consistit. Ei non est casus typographicus, sed quinque litteris sunt distinctae formae cum verbum finiunt. Hebraica a dextra ad laevam scribitur. Principio, alphabetum abjad fuit, solum in consonantibus consistens. Ut in aliis abjad (sicut alphabetum Arabicum), scribae modum excogitaverunt sonorum vocalium per puncta separata notandorum, Hebraice niqqud appellata. Praeterea, in Hebraica rabbinica, litterae א ה ו י etiam matres lectionis adhibentur, signa certorum consonantium ad vocalem notandum. Hoc systema scribendi, cum ad linguam Iudaeao-Germanicam adhibeatur, est alphabetum verum, praeter mutuata verba Hebraica. In hodierno alphabeti usu, ut in lingua Iudaeo-Germanica (sed ע in locum ה substituit), et aliquantum in hodierno lingua Hebraica Israelitica, vocales notari possunt. Hodie, inclinatio orthographiae plenae favet, ubi hae litterae vocales veros agunt.

Alphabetum

Litterae	Pronuntiatus Hebraicus hodiernus	Nomen
Litterae	Pronuntiatus Hebraicus hodiernus	Latine	Hebraice	Pronuntiatus Hebraicus hodiernus
א	[ʔ, ∅]	Aleph	אָלֶף‎	/ʔalɛf/
בּ	[b]	Beth	בֵּית‎	/bet/
ב	[v]	Beth	בֵית‎	/vet/
גּ‎	[ɡ]	Gimel	גִּימֵל‎	/ˈɡimel/
ג	[ʁ]	Gimel	גִימֵל‎	/ˈɡimel/
דּ	[d]	Daleth	דָּלֶת‎	/ˈdalɛt/, /ˈdalɛd/
ד	[ð]	Daleth	דָלֶת‎	/ˈdalɛt/, /ˈdalɛd/
ה	[∅	He	הֵא‎	/he/, /hej/
ו	[w]	Vau	וָו‎	/vav/
ז	[z]	Zain	זַיִן‎	/ˈzajin/, /ˈza.in/
ח	[χ]	Heth	חֵית‎	/χet/
ט	[t]	Teth	טֵית‎	/tet/
י	[j]	Iod	יוֹד‎	/jod/, /jud/
כּ	[k]	Caph	כַּף‎	/kaf/
כ	[χ]		כַף‎	/χaf/
ךּ	[k]		כַּף סוֹפִית‎	/kaf sofit/
ך	[χ]		כַף סוֹפִית‎	/χaf sofit/
ל	[l]	Lamed	לָמֶד‎	/ˈlamɛd/
מ	[m]	Mem	מֵם‎	/mem/
ם	[m]	Mem	מֵם סוֹפִית‎	/mem sofit/
נ	[n]	Nun	נוּן‎	/nun/
ן	[n]	Nun	נוּן סוֹפִית‎	/nun sofit/
ס	[s]	Samech	ְסָמֶך‎	/ˈsamɛχ/
ע	[∅	Ain	עַיִן‎	/ʕajin/, /ʕa.in/
פּ	[p]	Pe	פֵּא, פֵּה‎	/pe/, /pej/
פ	[f]		פֵא, פֵה‎	/fe/, /fej/
ף	[f]		פֵא סוֹפִית, פֵה סוֹפִית‎	/fe sofit/, /fej sofit/
צ	[t͡s]	Sade	צַדִי, צדיק‎	/ˈtsadi/
ץ	[t͡s]	Sade	צַדִי סוֹפִית, צדיק סופית‎	/ˈtsadi sofit/
ק	[k]	Coph	קוֹף‎	/kuf/, /kof/
ר	[ʁ]	Res	רֵישׁ‎	/ʁeʃ/
שׁ	[ʃ]	Sin	שִׁין‎	/ʃin/
שׂ	[s]	Sin	שִׂין‎	/sin/
תּ	[t]	Thau	תּו‎	/tav/, /taf/
ת	[t]	Thau	תָו‎	/tav/, /taf/

Nexus interni

Notae

↑ Ab eruditis scriptum Iudaicum, scriptum quadratum, et (Anglice) block script appellatum.
↑ Talmud Babylonianum (Sanhedrin 21b–22a); Talmud Hierosolymitum (Megillah 10a). Confer Mishnah (Megillah 1:8): "The Books [of Scripture] differ from phylacteries and Mezuzahs only in that the Books may be written in any language, while phylacteries and Mezuzahs may be written in the Assyrian writing only." Vide The Mishnah, ed. Herbert Danby (Londinii: Oxford University Press, 1977), 202.

Bibliographia

Chalier, Catherine. 2006. Les Lettres de la Création: L'alphabet hébraïque. Cerf.
Cohen, Joseph. 1997. L'Écriture hébraïque: son origine, son évolution et ses secrets. Lugduni: Éditions du Cosmogone. ISBN 2909781593.
Hadas-Lebel, Mireille. 1992. L’hébreu: 3000 ans d'histoire. Présences du Judaïsme, ed. Albin Michel. Lutetiae: Éditions Albin Michel. ISBN 2226058656.
Hoffman, Joel M. 2004. In the Beginning: A Short History of the Hebrew Language. Novi Eboraci: New York University Press.
Kramer, Johannes, et Sabine Kowallik. 2005. Einführung in die hebräische Schrift. Hamburgi: Buske. ISBN 9783875484168.
Lalou, Frank. 2005. Les Lettres Hébraïques: entre science et kabbale. Alternative.
Lalou, Frank. 2009. Les 22 Clés de l'Alphabet Hébraïque. Desclée de Brouwer.
Nachama, Andreas, ed. 2015. Alephbeth: Die hebräische Lesefibel für Anfänger. Berolini: Hentrich & Hentrich Verlag. ISBN 9783955650810.
Ouaknin, Marc-Alain. 1997. Les Mystères de l'alphabet. Lutetiae: Éditions Assouline ISBN 2908228793.
Saenz-Badillos, Angel. 1993. A History of the Hebrew Language. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
Shanks, Hershel. 2010. "Prize Find: Oldest Hebrew Inscription" in Biblical Archaeology Review vol. 36 no. 2
Souzenelle, Annick de. 1993. La Lettre, chemin de vie: Le symbolisme des lettres hébraïques. Spiritualités vivantes, ed. Albin Michel. Lutetiae: Éditions Albin Michel. ISBN 2226065121.

Nexus externi

Generalia

Alphabetum Hebraicum: significationes et symbolismus spiritualis
De alphabeto Hebraico (Hebrew Alphabet Guide)
Quomodo litterae fiunt
David Steinberg, History of the Hebrew Language

Clavilia

"Virtual & Interactive Hebrew Keyboard" apud Litetype##
"Hebrew calligraphy alphabet apud Calligraphie Hébraïque et Latine

[1] Ab eruditis scriptum Iudaicum, scriptum quadratum, et (Anglice) block script appellatum.

[2] Talmud Babylonianum (Sanhedrin 21b–22a); Talmud Hierosolymitum (Megillah 10a). Confer Mishnah (Megillah 1:8): "The Books [of Scripture] differ from phylacteries and Mezuzahs only in that the Books may be written in any language, while phylacteries and Mezuzahs may be written in the Assyrian writing only." Vide The Mishnah, ed. Herbert Danby (Londinii: Oxford University Press, 1977), 202.

[1]

[2]