– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito?

– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito? incipit carmen ex Ceccho Angelerio.

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet.

Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

Carmen

– Becchin’amor! – Che vuo’, falso tradito?
– Che mi perdoni. – Tu non ne se’ degno.
– Merzé, per Deo! – Tu vien’ molto gecchito.
– E verrò sempre. – Che sarammi pegno?

– La buona fé. – Tu ne se’ mal fornito.
– No inver’ di te. – Non calmar, ch’i’ ne vegno.
– In che fallai? – Tu sa’ ch’i’ l’abbo udito.
– Dimmel’, amor. – Va’, che ti vegn’un segno!

– Vuo’ pur ch’i’ muoia? – Anzi mi par mill’anni.
– Tu non di’ ben. – Tu m’insegnerai.
– Ed i’ morrò. – Omè che tu m’inganni!

– Die tel perdoni. – E che, non te ne vai?
– Or potess’io! – Tègnoti per li panni?
– Tu tieni ’l cuore. – E terrò co’ tuo’ guai.

Carmen Latine

– Becchina, amor! – Quid vis, fallax perfide?
– Te mihi veniam dare. – Dignus non es.
– Miserere, pro Deo! – Humillimus venis.
– Semper sic veniam. – Quid pignus mihi erit?

– Bona fides. – Haec tibi non est.
– De te est. – Noli me placare, quoniam perbrevi rem inveni.
– Qualis error meus fuit? – Me audivisse scis.
– Dic mihi, amor. – I, deformeris!

– Num etiam me mori vis? – Atque etiam impatiens sum.
– Bene non dicis. – Tu me docebis.
– Et ego moriar. – Eheu, me fallis!

– Deus veniam tibi det. – Quid? nonne iturus es?
– Utinam possim! – Num vestimentum tuum teneo?
– Cor tenes. – Quem magno cum tuo detrimento tenebo.

De carmine

Carmen est dialogum poëtae ipsius ac mulieris ab hoc amatae, Becchina nomine: haec virum aliam amare credit, igitur eum repellit. Ultimo carmine duo amatores in gratiam redeunt. Scriptum carminum Medii Aevi de amore cavillatio est.

Biliographia

Cecchus Angelerius, Rime, Fabbri editori, 1995
Romanus Luperini, Petrus Catadi, Lydia Marchiani, Francus Marchese, il nuovo La scrittura e l'interpretazione,liber I, Palumbo editore, ISBN 978-88-8020-843-3