Zoopharmacognosis[1] seu zoopharmacognosia[2] est consuetudo animalium, morbis vel invaliditatibus affectorum, quae plantas aliasve res salutares comedunt. Talibus curis iam ab Aristotele et Theophrasto relatis,[3] inter eruditos recentiores D. H. Janzen medicamentorum botanicorum apud varia animalia usum observavit.[4] Verbum Anglicum zoopharmacognosy Eligius Rodriguez et Ricardus Wrangham anno 1993 primi excogitaverunt.[5]

Psittaciformes (Ara ararauna, Ara macao, Ara severus, Amazona farinosa, Pionus menstruus, Pyrilia barrabandi) terram comedunt.

Notae recensere

  1. Nomen Graecolatinum contextibus vernacularibus repertum, e.g. "Of the two methods of zoopharmacognosis in primates I will focus on ..."
  2. Nomen Graecolatinum contextibus vernacularibus repertum, e.g. "la automedicación de los animales: la zoopharmacognosia[nexus deficit]"
  3. Aristoteles, Historia animalium 611a17-612a34, 613a2-5; Theophrastus, De causis plantarum 6.4.6-7
  4. Janzen (1978)
  5. Rodriguez et Wrangham (1993)

Bibliographia recensere

 
Fungus Ganoderma applanatum, quod pharmacum immunostimulans praebet, a Gorilla gorilla usitatum (Cousins et Huffman (2002) p. 71)
 
Felis silvestris catus gramina masticans
Generalia
  • Eraldo Costa Neto, "Zoopharmacognosy, the self-medication behavior of animals" in Interfaces científicas vol. 1 (2012)
  • Eloy Rodriguez, Richard Wrangham, "Zoopharmacognosy: The Use of Medicinal Plants by Animals" in Phytochemical Potential of Tropical Plants (Recent Advances in Phytochemistry 27, 1993) pp. 89-105
Pharmacognosis animalium variorum
Pharmacognosis primatum
Pharmacognosis hominidarum
Pharmacognosis generis Hominis

Nexus externi recensere