Theodulfus Aurelianensis

Sanctus Theodulfus Aurelianensis (natus circa annum 750 aut 760; Andecave aut Cenomani mortuus anno 821) fuit eruditus, poeta, theologus aevi Carolini.

Vita

Visigothus (nam consanguineos ipse eos nominat), Caroli Magni consiliarius, ab eo episcopus Aurelianensis et Sancti Benedicti ad Ligerim abbas factus est anno 788. Ludovico Pio regnante anno 817 de foedere cum Bernhardo rege Langobardorum accusatus est et in exilium missus; crimen negaverat et Ludovicus denique ei credidit et in Aurelianum reverti permisit, sed medio itinere Theodulfus mortuus est.

Opera

Interdum auctor Librorum Carolinorum putatur, quibus iconum cultum contra Byzantios defendit. De ordine baptismi et De Spiritu Sancto tractabat. Carminum Theodulphi longissimum est Paraenesis ad iudices, e qua mores iudicum aevi Carolini cognoscuntur. Epistolae ad Carolum necnon versus de libris legendis et de septem artibus liberalibus et alii Theodulfi carmina saepe laudantur, sed cognomen allegoricum Pindarus, de quo in libris doctis haud raro dicitur, falsum et a Frederico Lorentz inventum est^[1].

Inter opera eius celeberrima hymnus Gloria laus^[2] invenitur, qui usque ad praesentem diem in liturgia Romana ad processionem Dominicae Palmarum canitur.^[3]

Notae

↑ Erichus Dummler in: Monumenta Germaniae historica, Poetae aevi Karolini, I (1881), p. 438, n. 6.
↑ Hymnus in Thesauro precum Latinarum.
↑ Graduale Romanum (1974), p. 141.

Nexus externi

Opera ab hoc homine vel de eo scripta apud Bibliothecam Nationalem Germanicam (Theodisce)
Opera Theodulfi in Patrologia Latina.
Carmina in Bibliotheca Augustana (Latine)
Carmina in Poetis Latinis aevi Carolini

David's face

Haec stipula ad scriptorem spectat. Amplifica, si potes!

[1] Erichus Dummler in: Monumenta Germaniae historica, Poetae aevi Karolini, I (1881), p. 438, n. 6.

[2] Hymnus in Thesauro precum Latinarum.

[3] Graduale Romanum (1974), p. 141.

[1]

[2]

[3]