Suria Bai

Suria Bai vel Surya Bai in mythologia Indica est persona feminina, species feminina solis, Suria, ergo dea solaris. Quae est filia Savitri, dei solis, et uxor cuiusdam Soma aut Chandra, dei lunaris. In quibusdam narrationibus, uxor Asuini, deorum geminorum lucis, est, cum quibus transit caelum in curru et cum his lumen matutinale, meridianum, vespertinumque repraesentant. Nomine Surya-Savitri auroram repraesentat.^[1]

Nulla Vicipaediae Latinae pagina huc annectitur.

Quaesumus in alias commentationes addas nexus ad hanc paginam relatos. Quo facto hanc formulam delere licet.

Català: No hi ha cap article a la Viquipèdia en llatí que enllaci amb aquest. Si us plau, aneu a una pàgina relacionada amb el tema i afegiu-hi un enllaç que dirigeixi el lector cap aquí. Un cop ho hagueu fet, podreu esborrar la plantilla.
Deutsch: Kein anderer Artikel der lateinischen Vicipaedia verweist auf diesen. Bitte füge in einem nahverwandten Artikel einen Verweis hierhin ein. Sobald dies geschehen ist, kann diese Vorlage entfernt werden.
English: No other page on the Latin Vicipaedia links to this. Please go to a closely related page and insert a link pointing here. Once that is done, this header can be deleted.
Esperanto: Neniu alia paĝo de la latinlingva Vikipedio havas ligilon al tiu ĉi paĝo. Bonvolu iri al teme proksima artikolo kaj meti ligilon tien ĉi. Poste vi rajtas forigi la atentigilon pri ligilmalĉeesto.
Italiano: Nessun'altra pagina sulla Wikipedia in latino si collega a questo articolo. Vai a una pagina strettamente correlata e inserisci un link che punta qui. Fatto ciò, questa intestazione può essere cancellata.

Surya Bai persona principalis etiam legendae indicae est. Ibi filiola lactariae est. Accidit autem puella a aquila raptur, quibus cum consorte sua in arboris culmine eam curat. In quibusdam die aquilae volant ad quaerere annulum puellae et in arbore eam linquant post septem ostia ferri servatam. Raksha (daemonium vorator) tum puellam venare tentat sed cum nequiquam ostia violare tentat, unus de unguibus eius venenosus figet in uno de ostio et ibi manet. Postea cum Surya Bai aperit, unguis in mano configet et morit. Aquilae redeunt, sed tristes propter mortem filiae suae adoptivae emigrant in aeternum. Denique rajah venans in silvam videt nidum aquilae. Cum ascendit et pervenit Surya Bai ea reviviscit. Puella nubit rajah, sed is noverca habet quae eum odit. Cum rajah abes noverca jactat puellam in piscinam. Ea autem non morit sed loti flos fit, cuja pulchritas stupet rajah, qui ignorat causas disparitionis sponsae suae, tum noverca secare et comburere florem jubet. E cineribus arbor mango nascitur et is frugit. Quidam die lactaria sub arbore ut requiescere sedet et fructus cadit in uno de vasis suis. Domi lactariae, e fructo mulier minuscula surgit, quam familia accipit. Quidam die rajah muliercula vidit et cognovit Surya Bai. Ea demum narrat quod ei evenit. Sic gnoscitur quod ea Surya Bai filiaque lactariae perdita est, et noverca criminalis. Rajah mortem publicam novercae decernit: volit interficere oleo fervente sed tandem eam jectat in puteum serpentibus plenum^[2].

Notae

↑ Coulter et Turner 2000:444.
↑ Legenda disseminatur in Occidentem a Britanna Mary Frere, quae repetit ex historia oralibus ab India Anna Liberata de Souza et publicat in Old Deccan Days or, Hindoo Fairy Legends Current in Southern India. Collected From Oral Tradition. Capitulus VI, Little Surya Bai. Londinum, J. Murray, 1868. In linea in http://www.sacred-texts.com/hin/odd/odd00.htm).

Bibliographia

Coulter, Charles Russell, et Patricia Turner. 2000. Encyclopedia of Ancient Deities. McFarland & Company. ISBN 0-7864-0317-9. ISBN 978-0-7864-0317-2.

stipula

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!

[1] Coulter et Turner 2000:444.

[2] Legenda disseminatur in Occidentem a Britanna Mary Frere, quae repetit ex historia oralibus ab India Anna Liberata de Souza et publicat in Old Deccan Days or, Hindoo Fairy Legends Current in Southern India. Collected From Oral Tradition. Capitulus VI, Little Surya Bai. Londinum, J. Murray, 1868. In linea in http://www.sacred-texts.com/hin/odd/odd00.htm).

[1]

[2]