Eques aeneus (poema)

Haec pagina de poemate Puschkin explicat. Si monumentum ipsum quaeris, vide Eques aeneus.

Eques aeneus (fabula Petropolitana) (Russice Медный всадник: петербургская повесть) est poema Alexandri Puschkin, autumno anni 1833 in Boldino vico scriptum. Dimetro iambico (vel iambo quadrupede, ut hodie dicitur) compositum est; 476 versus habet. Poematis prooemium anno 1834 editum est; poema totum post mortem Puschkin, anno 1837, multis versibus a Basilio Žukovskij editore censurae causa mutatis, typis datum est; solum anno 1904 textus auctoris editus est.

Exordium poematis, manu auctoris scriptum

Fabula

In prooemio Petrus Magnus describitur, qui ripas Nevae tum desertas spectans urbem magnam (scilicet Petropolim futuram) hic condere consilium capit; post poeta a persona prima Petropoli panegyricum vel dithyrambum sui generis componit.

Sed Petrus in loco inundationibus aperto urbem aedificavit (nam procellae marinae autumno saepe Nevae aquis exitum in mare prohibent, et solum anno 2011 aggerum systema inundationes sistens perfectum est); de inundatione maxima anni 1824, quae et ab Adamο Mickiewicz descripta erat, poema narrat.

In parte prima Eugenius iuvenis Petropolitanus describitur, qui in Columna habitat, vico Petropolitano in parte urbis principali sito, sed parum divite; omni supebia alienus est, sed Parasceuen puellam honestam nubere vult. Parasceues autem et matris eius viduae casa parva in suburbio Insulis sito marique proximo stat. Die inundationis, dum Neva urbem turbatam populatur, et ipse Alexander imperator queritur, ut tempestates Dei nec regibus pareant, Eugenius ad Parasceuen proficisci temptat, intelligens Insulas iam fluctibus devastatas esse; in simulacro leonis ante portas palatii posito, quod undis vix non opertum est, sedet et undas furentes spectat; vita humana tota, — Eugenius desperatus putat, — nihil nisi somnium vanum est, et caelum nos mortales irridet. Sed ante se monumentum Petri, equitem aeneum videt, qui intrepidus dextram undis aestuantibus porrigit, fluctibus vel imperans, vel minans.

In parte secunda, dum urbs postridie pedetemptim ad vitam solitam cotidianam revertitur, Eugenius portitorem invenit et ad Insulas navigat; domum Parasceues frustra quaerit, nam undis plane destructum vel ablatum est. Mentem sanam еt memoriam perdit nec domum revenit; erro factus, per Petropolim sine sensu vagatur. Sed vespere aliquo, videns Petri monumentum, omnia reminiscitur. Odio attonitus, Vae tibi, conditor thaumaturge, equiti dicit et videt, ut simulacri caput ad se vertatur. Fugae se mandat et totam noctem fugit sonitumque ungularum equi aenei post tergum audit. Post hanc noctem quoties prope equitem transibat, pileum suum vetus dempsit. Aliquo die ad limen domi alicuius, quam undas in insulam parvam desertam attulerant (incertum est, an Parasceues domus erat vel alia, eadem sorte afflicta), Eugenii corpus inanime inventum est ibique sepultum.

Nexus externi

• Eques aeneus in Bibliotheca Russica virtuali (Russice)

Bibliographia

• Basker, Michael (ed.), The Bronze Horseman. Bristol Classical Press, 2000 (Anglice)
• Kahn, Andrew, Pushkin's "Bronze Horseman": Critical Studies in Russian Literature. Bristol Classical Press, 1992 (Anglice)
• Little, T. E. (ed.), The Bronze Horseman. Bradda Books, 1978 (Anglice)
• Newman, John Kevin. Pushkin's "Bronze Horseman" and the Epic Tradition. Comparative Literature Studies 9.2 (1972): JSTOR. Penn State University Press (Anglice)