'''Antonius''' vulgo ''Antonio'' '''De Salvo''' (natus [[Roma]]e die [[8 Iunii]] [[1942]], mortuus ibidem die [[21 Martii]] [[2021]]) fuit iuris peritus, iudex, et [[lingua Esperantica|esperantista]] [[itala|Italicus]]. Diu [[Unio Internationalis Esperantistarum Catholicorum|Unioni Internationali Esperantistarum Catholicorum]] praefuit atque aerarium istius disposuit. Praesidium istius sodalitatis mense Februario 2012 deseruit.
== Vita ==
Anno 1962 De Salvo officialis ferriviarius fuit, cum explicationes idiomate [[ludovicusLudovicus Lazarus Zamenhof|idiomate Zamenhofiano]] in elenchos Italicos horariorum insereret. Septem annis post doctor iuris factus est et professor in iuridicis oeconomicisque. Tunc in ministerio educationis operam navabat. Anno 1972 ad portationum ministerium transiit. Ex anno 1976 autem in Tribunalitribunali pecunario primo [[venetiaeVenetiae|Venetiis]] secundo Romae laboravit, ubi ex anno 1977 monetalium actiones in ministerio rerum internarum usque annum 2009 scrutabatur. Inde consiliarius primus nominatus est ad inspicienda ministeria quinque (rerum internarum, externarum, iuridicarum, defensoriarum).
Anno 2011 promotus est rector Tribunalistribunalis pecuniarii [[tergesteTergeste|Tergestini]]: revera et tribuum singulorum et regionis [[Forum Iulium et Venetia Iulia|Fori Iulii et Venetiae Iuliae]] generatim computuscomputos revisit. Mense MarioMaio 2013 Bononiae similia pro regione [[aemiliaAemilia et Romania|Aemiliae et Romaniae]] egit. Insuper anno 1976 censor iudicii regionalis administratorii [[florentia|Florentini]] declaratus est; propositus erat tribunali vectigalium regionali et sufes in Iudicio Italico superiore de rebus tributa spectantibus. Praeterea diurnarii munere fungebatur cum aditu ad administrationes cursuales tam Vaticanas quam Italicas.
== Actiones in Esperanticis ==
De Salvo sermonem internationalem mense Decembri 1956 edidicit et triennio post [[panormusPanormus|PanormiPanormitano]] congressu primo participatus est. Ibidem examen linguisticum superius fecit. In adulescentia in circulis catholicis IKUE activus et gregem iuvenum ''La Alta Flugo'' feliciter movit. Anno 1962 conventum catholicum Esperanticum [[rocha de Papa|Rochae de Papa]] celebratum labore suo generose ditavit. [[Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum]] consilia eius fovebat, unde approbatio unionis IKUE a Consilio apostolicaapostolico laicorum simpleretur. Periodicum "Espero Katolika" quoque annis inter 1978 et 1992 quoque modum in sollertem moderabatur; sed etiam postea laboribus opprimentibus symbolas multas pluma exaratas in foliis publicari iussit. Et nostrisultimis diebusvitae annis director responsalis commentariorum citatorum de iure esterat.
Annis inter 1971 et 2007 fecitfaciebat emissiones lingua Esperantica Stationisstationis radiophonicae Romanae internationalis [[ludovicus Minnaja|Ludovico Minnaja]] succedens. Ligae Esperanticae Italicae vicarius praeses quoqueetiam erat. Anno 1995 autem praeses unionis catholicae IKUE electus est. Qui labor cessit anno 2003, quamvis in praesidio unionis IKUE usque annum 2011 mansurus esset. Cum [[Congressuscongressus universalis Esperanticus]] XCI Florentiae celebraretur, apparatus auxilio suo ornavit. [[philatelistaPhilatelista|Philatelistis]] oculos pro [[pittacium cursuale|pittaciis cursualibus]] Esperantica monstrantibus aperuit libello speciali quodam. Textibus emissionum Esperanticarum Romanarum etiam interrete nutrivit.<ref>[http://www.espero.com.cn/2014-05/13/content_32369546.htm Colloquium percontativum de hoc incepto cum diurnariis Sericis, mense Maio 2014]</ref>
== Auctoritas ==
De Salvo in convertendis et revidendis libris liturgicis (missalismissali, lectionariilectionario) et in interpretanda mythistoria ''[[ I promessi sposi|Promissorum sponsorum]]'' operam dabat. Insuper dictionarium Esperantico-Italicum [[humbertus Broccatelli|Humberti Broccatelli]] emendavit, quod anno 1984 in lucem est prolatum. Annis 1980 coepit glossarium gigans Italico-Esperanticum fingere, quo [[Carolus Minnaja]] in lucubrationis suis lexicographicis libenter utebatur. Neque proverbia Italica remisit, immo multa in Esperanticum interpretabatur.
