Quantum redactiones paginae "Ioannes Reuchlin" differant
Content deleted Content added
de Philippo Melanchthon |
No edit summary |
||
Linea 4:
Tamen anno 1513, [[Inquisitio haereticae pravitatis|Inquitionem]] suiectus est, [[ecclesia Catholica Romana|Catolicae Romanae]] fuit per vitam.
==Vita==
Reuchlin ex anno 1470 [[friburgi Brisgoviae|Friburgi]] et ex anno 1473 [[Lutetia]]e studebat, ubi elementa [[lingua Graeca|linguae Graecae]] edidicit. Anno 1474 [[Basile]]ae inveniebatur antequam denuo in [[Francia]]e capite versaretur. Inde ab anno 1478 [[Aurelianum|Aureliani]] et [[Pictavium|Pictavii]] studio iurisprudentiae vacabat nisi praelectiones de litteris Latinis Graecisque interfuit; id iam antea Basileae facere solitus erat. Licentiatu iuris utriusque anno 1481 munitus [[Tubinga]]m revertit et se in servitia Eberhardi Barbati Virtembergensis dedit. Anno 1482 ducem in Italiam comitatus anno 1484 in tribunali aulico [[Stuttgardia|Stuttgardiensi]] consiliarius institutus est. Eberhardo mortuo Ioannes Reuchlin anno 1496 Heidelbergam ad Philippum I principem electorem [[Rhenania-Palatinatus|Palatinatus]] iit, antequam Virtembergienses eum reviderent. Anno 1502 Tubingae collegii trium iudicum membrum fuit sic dicti Foederis [[suebia|Suebici]]. Anno 1513 decisionem fecit omnia extra philologica remittenda esse. Annis inter 1519 et 1521 [[ingolstadium|Ingolstadii]] in Alma Matre linguas Graecam et Hebraicam docuit, quod Tubingae pergebat.
==Gravitudo==
Varietas et novitas scientiarum litterarumque eius, munera egregia, animus impeccabilis Ioannem Reuchlin [[humanismus|humanismi]] Germanici caput dignum fecerunt. Quod maxime in rixis cum [[ordo Fratrum Praedicatorum|Dominicis]] [[colonia Agrippina|Coloniensibus]] videtur, de quo testimonium perhibent ''[[Epistolae obscurorum virorum]]'', quae dicuntur. Meritum eius maximum autem fuit insitio linguae Graecae in Germania. Quoad pronuntiatum modum recentiorem ''(itacismum)'' praetulit pronuntiatui scientifice restituto, quem e.g. [[Erasmus Roterodamus]] maluit. [[lingua Hebraica|Linguam Hebraicam]] nemo antea inter humanistas Germanicos coluerat, quod idioma ipse aetate provectior ab [[iudaei|Iudaeis]] non sine molestia didicit. Secretis ''[[Cabbala]]'' indagandis excitavit [[Ioannes Picus Mirandola]]. [[Reformatio]]nis fidem numquam amplexus est, quamvis [[Philippus Melanchthonus]] sororis nepos esset. Denique [[martinus Lutherus|Lutherum]] aggressus est, quamobrem [[Huldericus de Hutten]] anno 1521 litteras bellicosas ei dedit.
Inter eius opera indicemus, praeter multas Graecorum operum conversiones in Latinum editiones »Xenophontis Apologia, Agesilaus, Hiero« (Hagenoae 1520) et »Aeschinis et Demosthenis orationes adversariae« (Hagenoae 1522); de Latino idiomate: »Vocabularius breviloquus« (Basileae 1475); de Graeco sermone: »Micropaedia sive grammatica graeca« (circa annum 1478; numquam in prelis), »De quatuor idiomatis« et »Colloquia graeca«; de Hebraica lingua: »Rudimenta hebraica« (Phorcae 1506); »De accentibus et orthographia Hebraeorum libri III« (Hagenoae 1518) et editionem Psalmorum septem paenitentialium (Tubingae 1512)<ref>Is liber impressio prima Hebraica in Germanica fuisse dicitur!</ref>;de Cabbalah: »De verbo mirifico« (Basileae 1494) et »De arte cabbalistica« (Hagenoae 1517). Velut poeta illustris fiebat comoediis »Scenica progymnasmata« sive »Henno« (Argentorari 1497) et »Sergius« sive »Capitis caput« (Phorcae 1507). Opus »Augenspiegel« (primo Phorcae 1511) edidit Berolini anno 1836 Mayerhoff, commercium epistulare Tubingae anno 1875 L. Geiger.
Stirps eius fuit Arminius Reuchlin, historicus et parochus Germanus (1810-1873).
== Bibliographia ==
* Hacke, Daniela & Roeck, Bernd (ed. 2002) ''Die Welt im Augenspiegel: Johannes Reuchlin und seine Zeit''. Stuttgart: Thorbecke. ISBN 3-7995-5978-7.
| |||