Quantum redactiones paginae "Nicolaus Vavilov" differant

'''Nicolaus Ioannis filius Vavilov''' ([[Russice]] Николай Иванович Вавилов, [[translitteratio|tr.]] ''Nikolaj Ivanovič Vavilov''; [[25 Novembris]] [[1887]] — [[26 Ianuarii]] [[1943]]) erat [[botanica|botanista]], [[genetica|geneticus]] et, [[geographia|geographus]] et [[agronomia|agnonomus]] [[Russia|Russicus]] [[Unio Sovietica|Sovieticus]].

Anno [[1911]] Nicolaus perfecit studium in [[Universitas Agraria Publica Russica|Instituto Agrario Moscuensi]]. Anno [[1917]] electus est professor [[Universitas Saratoviensis|Universitatis Saratoviensis]]. Ab anno [[1921]] administrabat Sectionem botanicae applicatae et selectionis ([[Petropolis|Petropoli]] locatam), quae anno [[1924]] Institutum botanicae applicatae et culturarum (agriculturalium[[agricultura]]lium) novarum [[Unio Sovietica|URSS]] et anno [[1930]] Institutum culturae plantarum URSS facta est. Vavilov usque ad mensem Augustum anni [[1940]] mansit praefectus instituti illius. Ab anno 1930 fuit et director [[laboratorium|laboratorii]] genetici, quod dein factum est Institutum Geneticae Academiae Scientiarum URSS. Nicolaus Vavilov fuit academicus [[Academia Scientiarum URSS|Academiarum Scientiarum URSS]] et [[Ucraina|Ucrainicae SSR]] (ab anno [[1929]]), primus praeses (annis 1929 – [[1935]]) et propraeses (annis 1935 – [[1940]]) Academiae Scientiarum Agrariarum URSS, praeses Societatis Geographicae URSS (annis [[1931]] – [[1940]]), membrum multarum foranearum academiarum et societatum scientiarum. Fuit initiator formationis nonnullorum [[institutum|institutorum]] scientificorum investigatoriorum.

Annis [[1920]] – [[1940]] Nicolaus Vavilov organizavit expeditiones botanicas [[agronomia|agronomicasque]] in terras regionis [[mare Mediterraneum|maris Mediterranei]], in [[Africa]]m septentrionalem, in [[America Septentrionalis|Americam Septentrionalem]] et [[America Meridionalis|Americam Meridionalem]]. Fuit ipse praefectus multarum expeditionum illarum; in eis terris determinavit [[locus diversitatis|centra antiqua originis]] [[fruges|plantarum culturalium]], quarum magnam collectionem seminum congessit. Vavilov est conditor doctrinarum nostri temporis de fundamentis biologicis [[selectio naturalis|selectionis]] et de centris originis plantarum culturalium. Vavilov etiam argumentis affirmavit et doctrinam de immunitate plantarum (anno [[1919]]) et principia oecologica geographicaque selectionis.

Mense Augusto anno [[1940]] Nicolaus Vavilov comprehensus est et [[26 Ianuarii]] anno [[1943]] mortuus est in [[carcer|carcere]] urbis [[Saratovia]]e [[fames|famis]] causa.