Quantum redactiones paginae "Henricus VII (rex Angliae)" differant
Content deleted Content added
m bot addit: mk:Хенри VII од Англија |
|||
Linea 14:
Die ante proelium erat factum Henrici primum declaratio statuens quemque contra se, Henricum, bellum gerentem reusum esse proditionis atque coniurationis. Sed [[Ricardus III (rex Anglicus)|Ricardi III]] heredem, Ioannem de la Pole, Lincolniae comitem, excepit ex illa declaratione. Duobus post annis indulgentiam paenituit Lincolniae comite seditionis duce et temptante Lambertum Simmel, qui postulationem quidem throni maiorem habebat, loco Henrici regem reddere. Lincolniae comes necatus proelio apud Stoke acto, Lamberto Simmel autem postea ministro facto palatii regalis milites Henrici iussu pepercerunt.
Modus alius ad potentiam firmandam erat Henrici pollicitatio se esse nupturum [[Elisabetha Anglica (uxor Henrici VII)|Elisabethae Eboracensis]] domus et [[Eduardus IV (rex Anglicus)|Eduardi IV]] heredi; eo modo regum domus inimicae coniunctae sunt. Henrico Elisabetha multos peperit infantes:
*
*
* [[Henricus VIII (rex Anglicus)|Henricum VIII]] Angliae regem ([[28 Iunii]] [[1491]] - [[28 Ianuarii]] [[1547]])
* Elisabetham
* [[Maria Anglica (uxor Ludovici XI)|Mariam
* Edmundum
* Eduardum
* Catharinam
Henricus rex sapienter consulebat pecuniae atque tributi systemate optime excogitato satis pecuniae iterum colligebat. Adiuvabatur illo re cancellario suo, archiepiscopo Ioanne Morton, imprimis consulente magnis copiis pecuniae a nobilibus solutis. Iuxta regem ille posuit Coronae Consilium, quod animum attendebat nobilibus et seditiones impediebat.
Linea 28:
Fines rationis rei publicae gerendae Henrici et servatio pacis et frugalitas florens erant. Uterque finis confectus est. Henricus imperator ingenii minimi erat minimeque itaque conabatur fines antecessoribus regentibus amissos in Francia iterum expugnare. Loco eius rei pacis foedus fecit cum Francia multum pecuniae Angliae dans. Ad frugalitatis positionem emendandam navigationem pecunia adiuvabat, ut simul classis militaris magnae potentiae et classis mercaturae magna fierent. Cum mortuus esset, bona eius fuerunt 1500000 librarum Anglicarum; filius suus potuit brevi tempore amittere omnem eam pecuniam.
Ut esset Franciae inimicus aut socius par, Henricus foedus fecit cum Hispania, cum nuberet filius, Arthurus Tudor, [[Catharina Aragonensis|Catharinae Aragonensi]]; Scotiae foederatus factus est Margareta filia nubente [[Iacobus IV (rex Scotiae)|Iacobo IV regi]]; tandem etiam foedus fecit cum Germania imperatore [[Maximilianus I (imperator)|Maximiliano I]].
[[1502]] Henrico bis fuit fatum pessimum: heres suus, Arthurus brevissimo tempore modo nuptus, Luddoloci castris mortuus est morbo latissime disperso; paucis mensibus post etiam Henrici uxor mortua est, postquam infantem peperit. Timuit, ne foedus nuptiis filii natu maximi atque Catharinae Aragonensis factus dissolveretur; itaque permissioni studuit papae, qua filius natu minor, [[Henricus VIII (rex Anglicus)|Henricus VIII]] rex serior, potuit Catharinam in matrimonium ducere. Henricus potuit a papa Iulio II permissionem illam accipere; constituit autem Catharinam non esse in matrimonium ducendam filio suo ante mortem suum. Omnia autem molimenta illa ad heredum suorum nuptias pertinentia frustra fecit. Post mortem [[1509]] successor erat filius secundus, [[Henricus VIII (rex Anglicus)|Henricus VIII]].
Filia Henrici VII natu maxima primo uxor erat Iacobi IV Scotiae regis, cuius filius erat Iacobus V, cuius filia erat [[Maria
Henricus VII sepultus est Londinii.
| |||