Solanum virginianum (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum;[1] synonymis recentius usitatis S. xanthocarpum,[2] S. surattense[3]) est planta florens generis Solani subgenerisque Leptostemoni. Frutex prostratus spinosissimus est, ad 60 cm altus, foliis ad 11 cm longis et profunde lobatis, fructibus immaturis viridibus candidisque, maturis flavis, diametro inter 1.5 cm et 2.5 cm. In Pakistania, India, Srilanca, Nepalia, Bangladesia, Birmania, Iunnania, insulis Nicobarensibus, etiam In Iemenia sponte gignitur ad margines viarum agrorumque et in terris ruinosis. Fructus a pluribus populis comeduntur; planta in medicinam adhibetur.

Solanum virginianum

Eudicotyledones 
Asteridae 
Ordo : Solanales 
Familia : Solanaceae 
Genus : Solanum 
Subgenus : Leptostemonum 
Species : Solanum virginianum 
L.[1]
   

Bibliographia

recensere
 
Solanum xanthocarpum (i.e. S. virginianum) ab Ioanne Christophoro Wendland anno 1795 depictum (Schrader et Wendland (1795))
 
Flores Solani virginiani
Fontes antiquiores
Eruditio recentior

Nexus externi

recensere
  Situs scientifici: Tropicos • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • Plantes d'Afrique • Flora of China • Flora of North America • USDA Plants Database
  Vicimedia Communia plura habent quae ad Solanum virginianum spectant.
  Vide "Solanum virginianum" apud Vicispecies.