Protheselaus

Protheselaus est fabula romanica Anglonormannice ab Hugone de Rotelande saeculo XII exeunte scripta et patrono Gilberto Baderon filio, domino Monemutae, dicata (qui anno 1191 seu paulo antea mortuus est).

Unam legis e paginis de

Monemuta

disserentibus

---

Urbs

• Monemuta
• Blestium
• Castellum Monemutense
• Pons Mynwy
• Overmonnow
• Fossa Nigra

Ecclesiae et coenobii

• Ecclesia Sanctae Mariae
• Coenobium Monemutense
• Abbatia Gratiae Dei

Viae

• Iter ab Isca Legionis Londinium

Terrae et aquae

• Vaga

Gubernium

• Monemutensis regio principalis
• Monemutensis comitatus

Homines et opera

• Galfridus Monemutensis
  • Prophetiae Merlini
  • Vita Merlini
  • Historia regum Britanniae
• Hugo de Rotelande
  • Ipomedon
  • Protheselaus
• Hadewis de Monemuta
• Rohesia de Clare
• Rohesia de Monemuta
• Maria de Bohun
• Keith Kissack
• Rowan Williams

Domini

• Guillelmus Osberni f.
• Rogerus (comes Herefordiae)
• Wihenocus
• Guillelmus Baderonis f.
• Baderon Guillelmi f.
• Gilbertus Baderonis f.
• Iohannes de Monemuta
• Iohannes Ioh. f.
• Simon VI de Monteforti
• Edmundus Gibbosus
• Thomas (comes Lancastriae)
• Henricus (comes Lancastriae)
• Henricus (dux Lancastriae)
• Blanca Lancastriae
• Henricus IV
• Henricus V

Vide etiam
Opus intervicianum Monemutense

In hac fabula Hugo de Rotelande poëmati suo Ipomedon sequelas praebet eodem fere modo quo compositores carminum epicorum Francogallicorum et Anglonormannorum usi sunt: Protheselaus enim, filius Ipomedonis, indole haud patris dissimili, tales res gessit interdumque contra adversarios similes pugnat. Is Protheselaus, ab hereditati sua privatus, Medeam amans, credit eam in se odium concepisse. Adiutoribus Dardano et postea Melandro, per multas terras vagat; mox ad Medeam reversus, eae ignotus, in servitutem intrat. Postea ad honorem vindicandam ad Burgundiam iter fecit ibique pro Ismena pugnat sed a "Virgine Insulae" (Pucele de l'Isle) devictus diu apud istam captivus manet. Tandem hereditatem vindicat Medeamque in matrimonium ducit.

Tanquam Protheselaus se sicut continuationem poëmatis Ipomedon ostendit, indoles huius novi operis profunde differt. In Ipomedonte auctor iocose et interdum libidinose de protagonistis rebusque gestis scribit. In Protheselao sententias morales exprimere volens personas principales (et praecipue Protheselaum ipsum cum Dardano et Melandro) virtutibus illustribus exornat, ita ut innocenter agant, nulla utilitate privata quaesita. Confiteri oportet paucos in saeculis sequentibus Protheselaum perlegisse, multos autem Ipomedontem.

Bibliographia

Editiones

• Franz Kluckow, ed., Hue de Rotelande: Protheselaus. Gottingae, 1924
• A. J. Holden, ed., Protheselaus by Hue de Rotelande. Londinii: Anglo-Norman Text Society. 3 voll.

Philologica et critica

• William Calin, "The Exaltation and Undermining of Romance: Ipomedon" in Norris J. Lacy et al., edd., The Legacy of Chrétien de Troyes
• Walther Hahn, Der Wortschatz des Dichters Hue de Rotelande. Berolini, 1910
• F. Lecoy, "Un episode du Protheselaus et le conte du mari trompé" in Romania vol. 76 (1955)
• Dominica Legge, Anglo-Norman Literature and its Background (Oxonii, 1963) pp. 86-95
• André de Mandach, Naissance et développement de la chanson de geste en Europe, IV: Chanson d'Aspremont (Genavae: Droz, 1980) pp. 18-27 (Paginae selectae apud Google Books)
• R. M. Spensley, "Form and Meaning in Hue de Rotelande's Protheselaus" in Modern Language Review vol. 67 (1972) pp. 763-774