Paroecia vel parochia in variis ecclesiis Christianis est parvus districtus qui ecclesiam parochialem habet et a parocho (sive sacerdote, presbytero, ministro) administratur.

Ecclesia paroecialis Sullurii in Sardinia Nostrae Dominae Gratiarum dicata

Hoc vocabulum a Graeca παροικία, 'vicinia' deducitur, sed deinde cum parocho 'provisor' coniunctum est. Primum in ecclesia mediaevali parochia ditionem episcopi, sive dioecesim, significabat.[1]

In Ecclesia Catholica

recensere

Paroecia et parochus sic in Codice Iuris Canonici anni 1983 definiuntur:

Can. 515 — § 1. Paroecia est certa communitas christifidelium in Ecclesia particulari stabiliter constituta, cuius cura pastoralis, sub auctoritate Episcopi dioecesani, committitur parocho, qua proprio eiusdem pastori.

§ 2. Paroecias erigere, supprimere aut eas innovare unius est Episcopi dioecesani, qui paroecias ne erigat aut supprimat, neve eas notabiliter innovet, nisi audito consilio presbyterali.

§ 3. Paroecia legitime erecta personalitate iuridica ipso iure gaudet.

In aliis ecclesiis

recensere

Etiam communio anglicana, Ecclesia orthodoxa et quaedam ecclesiae protestantes, e.g. ecclesia Sueciae, in paroeciis ordinatae sunt.

  1. paroecia” apud C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press. “paroecia” apud Carolum Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre