Vicipaedia

Oratorium Sancti Philippi Neri

Oratorium Sancti Philippi Neri (Italice Oratorio di S. Filippo Neri, vel saepius Oratorio dei Filippini) est coninunctio aedium Romae, maxima ex parte saeculo decimo septimo exstructa. Aedificium inter potissima Francisci Borromini opera numeratur.[1] Congregatio Oratorii et ipsum aedificium generi musico ibi orto nomine oratorii dederunt.[2][3] Aedificium imprimis notum est ob frontem meridianam. Praeterea etiam Bibliothecam Vallicellianam, antiquissimam Romae bibliothecam publicam, comprehendit.[4]

Meridiana aedificii frons, sinistra ab ecclesia Sancta Maria in Vallicella

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Oratorium Sancti Philippi Neri spectant.

Notae recensere

  1. ↑ Braunfels: Kleine italienische Kunstgeschichte, p. 429.
  2. ↑ Grundmann (Hrsg.): Architekturführer Rom, p. 211.
  3. ↑ Wundram (ed.), Reclams Kunstführer, p. 246.
  4. ↑ Wiesel, Rom: Ein Kunst- und Reiseführer, p. 221.
 

Haec stipula ad architecturam spectat. Amplifica, si potes!

 

Haec stipula ad musicam spectat. Amplifica, si potes!

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Oratorium_Sancti_Philippi_Neri&oldid=3371312"