Coma Berenices

Vide etiam paginam fere homonymam: Coma Berenices (constellatio).

"Coma Berenices" fuit narratio poëtica a Callimacho anno fere 243 a.C.n. conscripta de coma reginae Berenices, Ptolemaei III uxoris. Regina enim comam dicavit ad felicem reditum mariti post expeditionem Syriacam; quo redito, comam in templo Veneris depositam et statim deperditam in caelo se repperisse praetendit astronomus Conon Samius. Appellationem asterismi Comae Berenices ille primus dedit.

Regina Berenice II

Textus Graecus

Textus narrationis Graecus originalis, versibus elegiacis a Callimacho scriptus et in serie carminum mythologicorum deperdita Aetia incorporatus, partim e fragmentis reconstituitur.

Versio Latina

Catullus versionem Latinam huius narrationis saeculo I a.C.n. composuit, quae in serie carminum Catullanorum numerum 66 habet. Incipit Omnia qui magni dispexit lumina mundi.

Stella nova reperta: ad saturam Alexandri Pope illustrandam depinxit Aubrey Beardsley

Recensiones posteriores

Alexander Pope saturam huius narrationis Anglice scripsit in carmine suo The Rape of the Lock ("De Comae Raptu").

Bibliographia

• Nino Marinone, Berenice: da Callimaco a Catullo. Bononiae, 1997

Nexus externi

• Versio Catullana
• Versio Catullana cum translationibus variis
• Satura Alexandri Pope cum commentario