Modernismus superus, etiam modernitas supera appellatus, in architectura est genus modernitatis, cuius proprietas est fides certa scientiae technologiaeque ut facultas mundi naturalis et socialis refecti.[1] Motus modernismi superi per bellum frigidum, praecipue per annos inter 1955 fere et 1970, proprie obtinebat.

"Machines for living:" pro iudiciis variis, inter quos Thomas Wolfe, Pruitt–Igoe, propositum domesticum in Urbe Sancti Ludovici olim situm, essentialem architecturae capsarum a Bauhaus excitatae inhabitabilitatem et superbiam consilii medii demonstravit.

Nexus interni

  1. James C. Scott, Seeing Like a State: How Certain Scemes to Improve the Human Condition Have Failed (Portu Novo: Yale University Press, 1999), 4.
 
templum

Haec stipula ad architecturam spectat. Amplifica, si potes!