Medanta

Medanta^[1] seu Medunta^[2] (Francogallice: Mantes-la-Jolie seu simplicius Mantes) est urbs Francica praefecturae Evelinarum et regionis Insulae Franciae, ad Sequanam sita, a Lutetia 48.5 km distans.

De nomine urbis

Curia iuridica urbs Medantae

Fontes Medii Aevi "Medanta", vel "Medunta", vel etiam "Medonta" citant, cum mediae vocalis variatione. Haec variatio explicari potest si haec nomina e prisciori nomine orta sint. Hoc nomen "Meduanta", seu "Meduantum" esse possit^[3], ante vocalium contractionem. Oppidum eiusdem nominis Mande-Saint-Étienne, in Luxemburgo, est. Alia oppida hoc ipso nomine vocata esse possunt.

Historia

Carolingorum stirpis aetate Medanta portus erat. Anno 1087, a Rege Gulielmo I, illic vulnerato (Rothomagi moriturus erat), arsa est. Urbs anno 1100 chartam pacis a Rege Ludovico VI accepit. Aetatibus sequentibus aliquot reges urbem incoluerunt. Philippus II Augustus, rex Franciae, ibi mortem oppetivit die 14 Iulii 1223.

Anno 1930, Medanta cum Wasicorte vico coniuncta est. Anno 1944, bombae aëronavis Americanae ad pontem destruendum partem urbis maiorem eruerunt, quae pars architectura hodierna postea reconstructa est.

Aedificia

Ecclesia collegialis Nostrae Dominae Medantae, architecturae Gothicae
Turris Sancti Maclovii, vestigium eiusdem nominis ecclesiae
Porta Sacerdotis, vestigium muri urbis
Turris Sancti Martini, etiam vestigium muri urbis
Ecclesia Sanctae Annae Wasicortis, architecturae Romanicae
Fons saeculi XVI
Pons vetus

Incolae notabiles

Notae

↑ "De obitu Willelmi," Gesta Normannorum ducum (vol. 2, p. 185, ed. van Houts).
↑ Dictionnaire Latin-Français des noms propres de lieux ayant une certaine notoriété principalement au point de vue ecclésiastique et monastique (1897) (sed sine fonte).
↑ Les noms gaulois chez César et Hirtius De bello gallico, Henri d'Arbois de Jubainville, Georges Dottin, Émile Ernault, 1891

Nexus interni

Index communium praefecturae Evelinarum

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Medantam spectant.

Situs geographici et historici: Locus: 48°59′26″N 1°43′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • "78361" apud INSEE

Terra

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!

[1] "De obitu Willelmi," Gesta Normannorum ducum (vol. 2, p. 185, ed. van Houts).

[2] Dictionnaire Latin-Français des noms propres de lieux ayant une certaine notoriété principalement au point de vue ecclésiastique et monastique (1897) (sed sine fonte).

[3] Les noms gaulois chez César et Hirtius De bello gallico, Henri d'Arbois de Jubainville, Georges Dottin, Émile Ernault, 1891

[1]

[2]

[3]