Lex refractionis

Lex refractionis, sive lex sinuum, sive lex Snelliana, est lex scientifica ac formula de ratione angulorum incidentiae et refractionis lucis vel aliarum undarum inter duo media isotropica transeuntium, ut aqua, vitrum, aër.

Refractio lucis transeuntis inter media, quibus sunt dispares indices refractiones, n₂ > n₁. Quia velocitas est minor in altero medio(v₂ < v₁), angulus refractionis θ₂ est minor angulo incidentiae θ₁; id est, radius in altero medio propior est normali.

Hac lege optici utuntur in vestigatione radiorum ut de angulis incidentiae aut refractionis ratiocinentur atque in optica experimentali ut indicem refractionis rei inveniant. Eidem legi paretur in materiis transnaturalibus, quae lucem indice refractionis negativo retro flectere queunt.

Lex refractionis ait eandem esse rationem sinuum angulorum incidentiae et refractionis, rationem velocitatum undarum in illis mediis, et inversum rationis indicum refractionis:

${\frac {\sin \theta _{2}}{\sin \theta _{1}}}={\frac {v_{2}}{v_{1}}}={\frac {n_{1}}{n_{2}}}$

ubi littera $\theta$ designatur angulus mensus a normali limitis, littera $v$ velocitas lucis in utroque medio (cuius unitates sunt metra per secundum), et littera $n$ index refractionis (unitatibus carens) utriusque medii.

Lex refractionis consequitur a Petri Fermatii principio brevissimi temporis, quod consequitur ab undanti propagatione lucis.

Vocabulum "lex sinuum" inditum est quod de ratione sinuum angulorum agitur, "Snelliana" autem ex Batavo astronomo et mathematico Willebrordo Snellio, qui fuit unus ex pluribus eius legis inventoribus.