Iulius Michelet

Iulius vulgo Jules Michelet (natus Lutetiae die 21 Augusti 1798; mortuus Areis die 9 Februarii 1874) fuit historicus ac philosophus Francicus maximi momenti.

De vita

Iam anno 1821 professor de historia in Collegio Rollin creatus est. Anno 1826 in lucem protulit tirocinium suum historicum »Tableau chronologique de l'histoire moderne«. Res novae Iuliae autem eum in Archivum regium ad operam dandam miserunt. Tunc Franciscus Guizot eum ad Sorbonam arcessivit et Ludovicus Philippus eum magistrum pro principissa Clementia habere voluit.

Sequebatur series operum historicorum haec: »Histoire romaine: République« (Lutetiae 1831); »Précis de l'histoire de France, jusqu'à la Révolution française« (Lutetiae 1833); »Précis de l'histoire moderne« (Lutetiae 1828); »Histoire de France« (annis inter 1833 et 1866)); »Mémoires de Luther« (1845); »Origines du droit français cherchées dans les symboles et formules du droit universel« (1837); »Des Jésuites« (una cum E. Quinet, 1843); »Le prêtre, la femme et la famille« (1815) necnon »Le peuple« (1846).

Anno 1838 in Academiam Scientiarum Moralium et Politicarum cooptatus professor Collegii Franciae proclamatus est. Quoniam democratiam ex cathedra defendere pergebat professoris munus mox deponendum erat. Quoniam constitutionem Ianuarii 1852 accipere noluit archivis quoque valedicendum erat. Inde in Britannia Minore vitam degebat et operibus conficiendis studebat, e.g. »Histoire de France« et »Histoire de la Révolution française« (Lutetiae 1847–53).

Ne obliviscamur ingenium eius in historia naturali et sociologia. Nam et talia scripsit iste in multis copiosus vir: »L'oiseau« (1856); »L'insecte« (1857); »L'amour« (1858); »La femme« (1859; de amore et connubio philosophica); »La mer« (18611); »La sorcière« (1862).

Bellum Germano-Francicum (annis 1870/71) instigabat ad exarandum opus »La France devant l'Europe« (Florentiis 1871), cum liber Histoire du XIX. siécle non iam terminari posset.

Eius corpus in Coemeterio Patris Lachaise sepultum est.

Gravitudo

Pragmaticam dominorum Guizot et Mignet spernebat. Sive philosophica sive poetica: Iulium ad seditionem publicam vocaturum pluma animos disturbare iuvabat. Sic plurimi Franci consortes operibus eius inflammati libros quasi devorare atque absorbere solebat. In exsequiis rei publicae fautores amorem Iulii Michelet vix occuluerunt et in festum anniversarii saeculare primum anno 1898 sollemniter celebratum undique conventum est.

Opera omnia (Œuvres complètes) annis inter 1897 et 1903 in voluminibus XCVII edita sunt.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Iulium Michelet spectant.