Ioannes Barclaius (natus Mussiponti 28 Ianuarii 1582, mortuus Romae 15 Augusti 1621) fuit poeta et mythistoricus neolatinus e Scotica stirpe, Argenidis auctor.

Wikidata Ioannes Barclaius
Res apud Vicidata repertae:
Ioannes Barclaius: imago
Ioannes Barclaius: imago
Nativitas: 28 Ianuarii 1582, 1582; Pont-à-Mousson
Obitus: 15 Augusti 1621; Roma
Patria: Scotia

Familia

Coniunx: Louise Debonaire
  • In P. Statii Papinii Thebaidis Libros III Commentarii et in Totidem Sequentes Notae, Mussiponti, 1601
  • Carmen Gratulorium, Lutetiae, 1603 (de coronatione Iacobi I)
  • Series Patefacti Divinitus Parricidii inter Maximum Regem Regnumque Britanniae Cogitati et Instructi[1], Amstelodami, 1605, de conatu Fauxi in Iacobum I.
  • Sylvae, Londinii, 1606
  • Euphormionis Lusinini Satyricon (saepius Euphormio), Lutetiae, 1605, pars prima ; Lutetiae, 1607, pars secunda.

Ceterae editiones (sed non omnes) : Lugduni Batavorum, 1637 ; cum clave, versio francica a Ioanne-Baptista Drouet de Maupertuy, Antverpiae, 1711

  • Apologia Euphormionis pro Se, Lutetiae, 1610 ; habetur pars tertia Euphormionis; responsio ad contumelias aulae pontificalis, a qua Euphormio in indicem librorum prohibiturum relatus est.
  • Icon animorum, Londonii, 1614; habetur pars quarta Euphormionis
  • Poematum Libri Duo, 1615.
  • Paranesis ad Sectarios 1617
  • Virtus vindicata sive Polieni Rhodiensis Satyra in depravatos orbis incolas[2],1617

Nexus externi

recensere
  Vide Barclaium apud Vicifontem.
  • Argenis, editio anni 1659 cum commentariis Latinis
  1. "No author is mentioned on the title page but the verses which conclude the work were reprinted in Barclay's Sylvae (...) and the work was included as Barclay's in editions of his Satyricon from 1628 on" (D.A. Fleming, note 11, p.230)
  2. Polienus pseudonymum Barclaii sit. Vide Les supercheries littéraires dévoilées, galerie des auteurs apocryphes ... Ioseph Maria Quérard, 1846