Ileum

Ileum
Cognitores
TA	A05.6.04.001
Anatomia

Situs ilei intra abdomen

Ileum est pars ultima (sive tertia) intestini tenuis, inter ieiunum - sine terminis distinctis - et colon interposita.

Anno 1677 Helveticus Ioannes Conradus Peyer intra Ileum plexus glandularum, tardius ut partes notabiles systematis immunitatis cognatarum, recognovit^[1].

Magnum momentum ileum ad resorptionem vitamini B₁₂ (cobalamini) habet.

Ileostoma est exitus artificialis ab ileo trans cutem foras per ileostomiam operationem chirurgicam factus.

Anatomia macroscopica

In hominibus ileo longitudo fere 3 metrorum est - longitudinis totius intestini tenuis circiter 60%. In ilei cursu villi intestinales - adeo efformati et in ieiuno notabiles - ac plicae gradatim diminuunt. Coniunctio cum colo per valvam ileocaecalem fit.

Nonnumquam pars ductus omphaloenterici - at plerumque obliterata - ab ileo oritur, diverticulum ilei Meckeli^[2] nominata.

Irrigatio vascularis

Irrigatio arterialis per arterias ileales fit, quae ex Arteria mesenterica superiore veniunt.

Varietates anatomicae

Duplicatio ilei

Raro ilei duplicatio observatur^[3]. Haec interdum in forma tumoris in dextra inferiore parte abdominis palpari potest^[4].

Anatomia microscopica

Imago microscopica unius villi ilei (100x)

Notavit iam saeculo 17 Ioannes Conradus Peyer illic "numerosas glandulas conglomeratas", conspicuas, amygdalarum instar. Quae structurae in lamina propria mucosae necnon in tela submucosa contenuntur, plerumque iuxta lineam insertionem mesenterii oppositam.