Gustave Flaubert (12 Decembris 18218 Maii 1880) fuit scriptor Francicus magni momenti, qui opere Madame Bovary et aestheticaeque realisticae studio diligenti innotuit. Guidonem de Maupassant, scriptorem fabularum brevium egregium, tuebatur atque promovebat.

Wikidata Gustavus Flaubert
Res apud Vicidata repertae:
Gustavus Flaubert: imago
Gustavus Flaubert: imago
Gustavus Flaubert: subscriptio
Gustavus Flaubert: subscriptio
Nativitas: 12 Decembris 1821; Rothomagus
Obitus: 8 Maii 1880; Croisset
Patria: Francia

Familia

Genitores: Achille Cléophas Flaubert;
Coniunx: no value

Memoria

Sepultura: Cimetière monumental de Rouen
Imago anno 1907 facta pro fabula Salammbo
Gustave Flaubert anno fere 1856 ab Eugène Giraud pictus

Vita recensere

Filius medici cuiusdam illustris atque divitis primo quoque in medicina studiosus erat. Mox autem ad litterarum studia, quibus valde inclinabatur, transiit et industrius in poesi conficienda incubuit. Eum valde moverunt Victor Hugo et Georgius dominus de Byron. Postea autem Romanticismum omnino reiciens contrarias motiones artissime amplectebatur. Veram vitam quam optime observare atque renarrare intendit. Inde nata est mythistoria »Madame Bovary« (1857), quae naturalismum Edmundi de Goncourt sive Aemilii Zola paritura erat. Agitur enim de historia maesta feminae a nemine exauditae ruri viventis, quam poeta fidelitate sobria frigidaque volubiliter narrat.

Insequebatur iter Tunetem ubi inspirationes carpiebat in mythistoriam historico-archaeologicam ingentem »Salammbô« (1862). Argumentum ibi fit de seditione militum mercennariorum Carthagine Hamilcare imperante, qui pater Hannibalis fuit. Inde mire producitur imago varia de tota urbe Punica cum pompa magna sed sine vivacitate.

Postea apparuerunt: »L'éducation sentimentale. Histoire d'un jeune homme« (1869), fabellae adhuc tristiores quam opus »Madame Bovary«, quae lectores quasi perterrebant; »La tentation de saint Antoine« (1874), philosophicum opus spiritale et sociale paulum fatigans; tria diegemata praetitutata »Trois contes« (1877). Drama autem politicum »Le Candidat«, anno 1874 in scaenis periphericis prodiens minoris aestimatum est. Operibus nonnullis repudiatis et politica Francogallica interna homines turbante Flaubert, qui epilepsia laborabat, sese recepit in latifundia Croisset haud procul Rothomago sita. Eo loco, ubi olim Antonius Franciscus Prévost habitaverat, pepigit mythistoriam satiricam atque misanthropicam »Bouvard et Pécuchet« (1881), quae lectorum negligentiam tulit. Rothomagi in eius honorem anno 1890 monumentum erectum est. Editio omnium operum prima prelis mandata est anno 1885 octo in tomis. Post mortem vulgatum est commercium epistulare cum Georgio Sand necnon »Correspondance«, cum epistulis annorum inter 1830 et 1880.

Opera recensere

Epistularium
  • Lettres à la municipalité de Rouen, 1872
  • Lettres à George Sand, 1884
  • Correspondance, 4 voll., 1887-1893
  • Lettres à sa nièce Caroline, 1906
  • Lettres inédites à Georges Charpentier, 1911
  • Lettres inédites à la princesse Mathilde, 1927
  • Correspondance, 9 voll. 1926-33 et Supplément, 4 voll. 1954
  • Lettres inédites à Tourgueneff, 1946
  • Lettres inédites à Raoul Duval, 1950
  • Lettres d'Orient, 1990
  • Correspondance (edd. Jean Bruneau, Yvan Leclerc, Jean-Benoît Guinot), I (1830-1851), 1973; II (1851-1858), 1980; III (1859-1868), 1991; IV (1869-1875), 1998; V (1875-1880), 2007; Index, 2007
Opera collecta
  • Œuvres complètes, 8 voll., 1885 (apud Quantin)
  • Œuvres, 10 voll., 1874-85 (apud Lemerre)
  • Œuvres complètes, 13 voll., 1926-33 (apud Conard)
  • Œuvres complètes illustrées, 10 voll., 1921-25
  • Œuvres (edd. Albert Thibaudet, René Dumesnil), 2 voll. 1951-52 (apud Gallimard)
  • Œuvres complètes, 1940-57 (apud Les Belles Lettres)
  • Œuvres complètes, 2 voll. 1964 (apud Editions du Seuil)
  • Œuvres complètes (ed. Maurice Nadeau), 18 voll., 1965-65
  • Œuvres complètes, 16 voll., 1975 (apud Études littéraires françaises)
  • Œuvres complètes (ed. Maurice Bardèche), 16 voll., 1971-75
  • Œuvres complètes (edd. Claudine Gothot-Mersch, Guy Sagnesinconnue), 5 voll., I: Œuvres de jeunesse, 2001; II-V: nondum edita

Bibliographia recensere

  • "Flaubert, faims et satiétés", "Le pigeon aux petits pois de Flaubert" in Les Cahiers de la gastronomie n° 9 (2011?), n° 14 (2013?)
  • Pierre Aurégan: Flaubert. Grandes œuvres, commentaires critiques, documents complémentaires. (Balises. Série Les écrivains, 1). Klett, Stuttgardiae 1992, ISBN 3-12-592543-6.
  • Frederick Brown: Flaubert : a biography, Cantabrigiae : Harvard University Press, 2007, ISBN 978-0-674-02537-0.
  • Annette Clamor: Flauberts Schreiblabor. Lesekultur und poetische Imagination in einem verkannten Jugendwerk. (Bonner romanistische Arbeiten, 79). Peter Lang, Francofurti 2002, ISBN 3-631-38852-7.
  • Jörg Dünne: Asketisches Schreiben. Rousseau und Flaubert als Paradigmen literarischer Selbstpraxis in der Moderne. (Romanica Monacensia, 65). Narr, Tubingae 2003, ISBN 3-8233-5615-1.
  • Julia Encke: Kopierwerke. Bürgerliche Zitierkultur in den späten Romanen Fontanes und Flauberts. (Münchener Studien zur literarischen Kultur in Deutschland, 29). Peter Lang, Francofurti 1998, ISBN 3-631-33320-X.
  • Jean-Benoît Guinot: Dictionnaire Gustave Flaubert. CNRS, Lutetiae 2010, ISBN 978-2-271-06928-3.
  • Wolfram Krömer: Flaubert. (Erträge der Forschung, 141). Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadii 1980, ISBN 3-534-08295-8.
  • Wolfgang Matz: 1857: Flaubert, Baudelaire, Stifter. S. Fischer, Francofurti 2007, ISBN 978-3-10-048920-3.
  • Ralf Nestmeyer: Französische Dichter und ihre Häuser. Francofurti 2005, ISBN 3-458-34793-3.
  • Jean-Paul Sartre: L’idiot de la famille. Gustave Flaubert de 1821 à 1857. Gallimard, Lutetiae 1971–1972
  • Ulrich Schulz-Buschhaus: Flaubert. Die Rhetorik des Schweigens und die Poetik des Zitats. (Ars Rhetorica, 6). Lit, Monasterii 1995, ISBN 3-8258-2504-3.
  • Walther Skaupy, Große Prozesse der Weltgeschichte, Moral, Unmoral und Religionsdelikte in den Prozessen gegen die Dichter Gustave Flaubert und Charles Baudelaire, p. 98 ss, Magnus Verlag, Assindiae
  • Jean de La Varende: Gustave Flaubert. Mit Selbstzeugnissen und Bilddokumenten. (Rowohlts Monographien, 20). Rowohlt, Reinbek 1996, ISBN 3-499-50020-5.
  • Barbara Vinken: Flaubert. Durchkreuzte Moderne. S. Fischer, Francofurti 2009, ISBN 978-3-10-086006-4.
  • Rainer Warning: Die Phantasie der Realisten. Fink, Monaci 1999, ISBN 3-7705-3386-0.
  • Michel Winock: Flaubert. Gallimard, Lutetiae 2013, ISBN 978-2-07-013348-2.

Externi nexus recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Gustavum Flaubert spectant.
  Lege Γκυστάβ Φλωμπέρ ("Gustavus Flaubert") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam