Gulielmus Carey

Gulielmus vulgo William Carey (natus Paulerspury in Northamptoniensi comitatu die 12 Augusti 1761; mortuus Serampore in Bengalia Occidentali die 9 Iunii 1834) fuit philologus, botanista, et missionarius Britannicus.

De vita

Artem sutoriam ediscens, theologica studia privata fecit. Denique praedicator creatus est in communitate quadam Christiana doctrinis ritis dissentanea. Anno 1793, baptistis iuvantibus Calcuttam petivit, ubi post studia assidua linguas Sanscriticam et Bengalicam calluit. Neque missionarium laborem neglexit, qui scripturas sanctas in Bengalicum convertit. Anno 1800, cum collegis itum est ad urbem Serampore, ubi officinam typographicam condiderunt. Ibi anno 1806 grammatica Sanscriti edita est.

Una cum Iosua Marshman annis inter 1806 et 1810, libros duos Ramayani cricite edidit et conversione ornavit. Insuper institutum Bibliae in linguas vernaculas varias transferendae moderabatur ac ducebat. Paucis annis triginta duae Bibliae versiones editae sunt, quarum viginti quattuor ipse fecerat.

Praeterea scripta minora agricolaria, geographica, et linguistica exaravit, grammaticam Bengalicam quandam Bengali grammar (1805) et glossarium Bengalicum (1825–27, tribus in tomis). Lexicon Tibeticum domini Schröder prelo mandandum curavit. Insuper prima omnino Birmanici grammatica anno 1814 in lucem prolata est. Calcuttae in collegio castrorum Gulielmicorum linguas docere pergebat, et in construendo collegio quodam Serampore sito operam dabat, quod filiis Europaeis in India viventibus pateret.

Memorias suas operi Memoir tradidit, quod anno 1836 Londinii vulgatum est.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Gulielmum Carey spectant.

biographiae in interreti diversae