Cassianum (Langobardia)
Italiae municipium
(Redirectum de Cassanum de Addua)
Vide etiam paginam discretivam: Cassianum (discretiva).
Vide etiam paginam discretivam: Cassanum (discretiva).
Cassianum[1][2][3] (-i, n.) seu Cassanum[3] (-i, n.) (alia nomina: Cassanum de Addua, Casanum ad Adduam[3], Caesariana[3], Casa[3]) (Italiane: Cassano d'Adda) est Urbs Italiae et municipium, circiter 18 700 incolarum, in Regione Langobardia et in Urbe metropolitana Mediolanensi situm. Urbani Cassianenses appellantur.
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 45°32′0″N 9°31′0″E
Numerus incolarum: 19 263
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Locus: 45°32′0″N 9°31′0″E
Numerus incolarum: 19 263
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Procuratio superior: Urbs metropolitana Mediolanensis
Geographia
Superficies: 18.6 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Fara, Andiciacum, Puteus (Langobardia), Pozolum, Ripalta, Trivilium, Vaprium, Caxiratum, Trochazanum
Territoria finitima: Fara, Andiciacum, Puteus (Langobardia), Pozolum, Ripalta, Trivilium, Vaprium, Caxiratum, Trochazanum
Tabula aut despectus
Insigne
recensereGeographia
recensere- Brigantia (terra),
- Glarea Abduae (Italiane: Gera d'Adda),
Ecclesia Catholica Romana
recensereFractiones, vici et loci in municipio
recensereMunicipia finitima
recensereNexus interni
- Langobardia (regio),
- Urbs metropolitana Mediolanensis,
- Provincia Mediolanensis,
- Brigantia (terra),
- Glarea Abduae,
- Mediolanum (urbs),
- Urbes Italiae.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Cassianum spectant (Cassano d'Adda, Cassano d’Adda). |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium municipii in Urbe metropolitana Mediolanensi.
-
Municipia Glareae Abduae.
Notae
recensere- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
- ↑ Memorie spettanti alla storia, al governo ed alla descrizione della città, e della campagna di Milano, ne' secoli bassi, Volume 9 (Google eBook) conte Giorgio Giulini, Stamperia di G. Bianchi, 1760
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ Sine fons