Lingua Aymara

Lingua Aymara lingua est qua Aymarae (Aymare; Aymaranaka) in Bolivia et in Peruvia loquuntur in quibus ambibus coofficialis lingua est. Etiam Aymarice Chiliae Septemtrione et in montuosa Boreoccidentali Argentinae regione loquuntur. Robustissima lingua in Austramericanis montuosis regionibus, cum radiophonica divulgatione. Popularis lingua Imperii Incaici fuit, nam illustris lingua Quechica erat.

Lingua Aymara Aymar aru
Taxinomia	Linguae Aymarae
Locutores	2 227 642
Sigla	1 ay, 2 aym, 3 varie, aym, ayr, ayc
Status publicus
Officialis	Peruvia et Bolivia
Privata
Litterae
Scriptura	Latina
Procuratio
Collocatio locutorum linguae Aymarae Collocatio locutorum linguae Aymarae

Proprietates

Aymara multum agglutinans lingua est. Cui articulus non est et cuius vocabularium copiosissimum est. Verbi gratia verbo "ferre" centena vocabulorum exsistunt, quae ex hoc quod quid ferat pendent. Pleraque substantiva diversas formas habent, secundum "certitudinem". Verbi gratia in phrasibus "caput video", "me caput videre credo" et "is caput videre dicit", vocabulum "caput" tribus diversis modis verti potest.

Phonetica

Vocales

Velut Quechica et Arabica linguae, Aymara solum tres vocales (a, i, u) habet. Vocalica longitudo est, cum diaeresi super vocalem repraesentata; in scriptione igitur sex vocales: a, ä, i, ï, u, ü videntur. Etiam mentio ut post consonantes uvulares (q, q', qh, x) vocalis i in /e/ et u in /o/ mutetur facienda est. Diphthongi sonantibus y et w formantur.

Consonantes

Aymara 16 consonantes habet, sed , calculatis occlusivarum variantibus, 26 attingit:

	labialis	alveolaris	palatalis	velaris	uvularis
occlusiva	p	t	ch	k	q
fricativa		s		j	x
lateralis		l	ll
vibrans		r
nasalis	m	n	ñ
sonans (semivocalis)	w		y

Quamquam in Aymara occlusivas sonoras (b, d, aut g) non sunt, tamen exsistunt tres fricativarum formae; simplices, velares et aspiratas.

simplex	velaris	aspirata
p	p'	ph
t	t'	th
ch	ch'	chh
k	k'	kh
q	q'	qh

Nexus externi

• De hac lingua apud Ethnologue