Antonius Delvig

Antonius Antonii f. Delvig vel Delvigius^[1] (Russice Антон Антонович Дельвиг, natus die 17 Augusti 1798 et mortuus die 26 Ianuarii 1831) est poëta et diurnarius Russicus.

Vita

Mosquae natus est in familia originis Germanicae, de baronibus e guberniis Balticis defluente. Sed ipse iam linguam Germanicam nesciebat. Anno 1811 in Lycaeum in oppido Tzarskoe Selo (Russice Царское Село) ingressus est, ubi cum Alexandro Puškin studebat. Amici facti sunt multaque carmina Puškinii Delvigo dedicata sunt. Cum Delvigio et Puškinio etiam Gulielmus Küchelbecker in Lycaeo studebat, qui amico suo carmen O Delvig, Delvig scripsit^[2]) Anno 1820 Sophiam Michaelis filiam Saltykovam (Russice Салтыкова) nupsit domusque eorum salon litterarum in Petropoli celebris factus est. Non solum Puškin, sed etiam Eugenius Boratyński et Basilius Žukovskij et Nicolaus Iazykov poetae huius circuli fuerunt. De typho iam iuvenis mortuus est.

Opera

Poëmata more neoclassicismi scripsit. Carmina anthologica et eclogas more Theocriti eo tempore maxime laudatas componebat. Sed et gustibus, quos dicunt romanticos, non alienus erat et poesin Russicam popularem imitabatur. Multa carmina Delvigii cantica facta sunt. Celeberrima eorum est Luscinia, cuius melodiam Alexander Aljab'ev composuit.

Versio operum Latina

Theodorus Korš duo Delvigii epigrammata sic Latine reddidit:

   Iam valeas, Cytherea: iuvant me pocula Bacchi:
      Hic iungit cunctos, tu modo, Cypri, duos.
            — — —
   Evolvunt veterem magno molimine librum. —
      Frustra: namque liber iam bene notus erat.
   Sic, iuvenis, Lyden qui captas, rem bene notam
      Accipies: tandem nam tibi dicet: Amo^[1].

Notae

↑ ^1.0 ^1.1 Theodori Korsch Στέφανος. Hauniae 1886. P. 13, 20.
↑ Quod Demetrius Šostakovič in suam symphoniam citavit (Symphonia XIV, motus 9).

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Antonium Delvig spectant.

Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Deutsche Biographie • Store norske leksikon •

De Antonio Delwig
Opera Antonii Delvig (Russice)

[Korsch-1] 1.0 ^1.1 Theodori Korsch Στέφανος. Hauniae 1886. P. 13, 20.

[2] Quod Demetrius Šostakovič in suam symphoniam citavit (Symphonia XIV, motus 9).

[1]

[2]